بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر روی افسردگی و رضایت زناشویی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی

موضوع پژوهش حاضر، اثر بخشی معنادرمانی گروهی بر روی رضایت زناشویی و افسردگی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی می باشد. جهت بررسی این موضوع، دو فرضیه اصلی در نظر گرفته شد که عبارتند از : 1 - زنانی که آموزش معنادرمانی را دریافت می دارند،در مقایسه با زنانی که آموزش معنادرمانی را دریافت نمی دارند،افسردگی آنها بیشتر کاهش می یابد. 2 - زنانی که آموزش معنادرمانی را دریافت می دارند،در مقایسه با زنانی که آموزش معنادرمانی را دریافت نمی دارند،از افزایش رضایت زناشویی بالاتری برخوردارند. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه زنانی است که از افسردگی بالا و رضایت زناشویی پایینی برخوردارند و ازتعارضات زناشویی رنج می برند،و در سال 1388 در فاصله زمانی 3 ماه به مرکز مشاوره پاسارگاد شهرستان رشت ، مراجعه نمودند. از بین آنها 30 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و سپس بطور داوطلبانه در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند.گروه آزمایش، آموزش معنادرمانی گروهی را طی 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند ، در حالیکه گروه کنترل ، هیچ آموزشی دریافت ننمودند. روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است و طرح تحقیق آن ، طرح دو گروهی با پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می باشد. ابزار اندازه گیری این پژوهش، پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ ، بوده است. در این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی (جدول ، نمودار ، میانگین ، واریانس )و برای تأیید فرضیه ها،از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد.نتایج تحقیق نشان داد ، فرضیه های تحقیق تأیید شدند . بدین صورت که پس از ارائه آموزش معنادرمانی گروهی به گروه آزمایش،در مقایسه با گروه کنترل که آموزشی دریافت نکردند،افسردگی آنها کاهش و رضایت زناشویی آنها افزایش یافته است.