مقایسه سطح زیر کشت اراضی تحت پوشش شبکه آبیاری و زهکشی مارون (بهبهان)

استفاده از تکنیک های سنجش از دور و gis جهت بررسی تغییرات پدیده ها با توجه به تکراری بودن تصاویر ماهواره ای و قابلیت تحلیل های gis در ارایه راه کارهای مناسب در مدیریت بهینه پدیده ها جایگاه ویژه ای در مطالعات امروزی دارد. لذا در این راستا از تکنیک های مذکور در بررسی تغییرات سطح اراضی کشاورزی شبکه مارون که از لحاظ کشاورزی اهمیت قابل توجهی دارد، استفاده شد. در این تحقیق با استفاده از 2 تصویر ماهواره ای سنجنده aster مربوط به سال های 2005 و 2008 روند تغییرات سطح اراضی کشاورزی با استفاده از مدل lmm مورد ارزیابی قرار گرفت که بر اساس نتایج حاصل از آن مساحت اراضی کشاورزی از 10564.3 هکتار به 10734.3 هکتار افزایش یافته ولی مساحت اراضی بایر به میزان 312.8 کاهش یافته است. مهمترین تغییر رخ داده در منطقه مربوط به تغییر کاربری از اراضی بایر به کشاورزی است که باعث افزایش سطح کشت در سال 2008 شده است. در این مطالعه همچنین از پارامترهایی که به k-t معروف هستند استفاده شد که این پارامترها شامل سه ترکیب روشنایی، سبزینگی و نمناکی می باشد. برای محاسبه و مقایسه ای مولفه ها با یکدیگر از ارزشهای انعکاسی تصاویر استفاده شد. در بین ترکیبات k-t، سبزینگی با میزان ndvi دقیقا یک رفتار را از خود نشان می دهد. نتایج حاصل از نقشه های طبقه بندی شده و نقشه ndvi و سبزینگی، افزایش سطح اراضی کشاورزی به میزان 170 هکتار را در طول سالهای خشکسالی نشان می دهد در حالیکه میزان آب تحویلی با کاهش قابل توجهی همراه بوده است می توان این مقدار افزایش سطح زیر کشت را در راستای مدیریت بهینه مصرف آب دانست.