بررسی اثر ترمیمی آموزش روی عملکرد بیماران اسکیزوفرنی پارانوئید در آزمون دسته بندی کارت ویسکانسین

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش در ترمیم پذیری عملکرد بیماران اسکیزوفرنی پارانوئید در آزمون دسته بندی کارت ویسکانسین می باشد. فرضیه هایی که درصدد آزمون آنها بودیم عبارت بودند از: 1)آموزش ، عملکرد بیماران اسیکزوفرنی پارانوئید را درآزمون دسته بندی کارت ویسکانسین بهبود می بخشد. 2) پیشرفتهای حاصل شده در عملکرد بیماران اسکیزوفرنی پارانوئید روی آزمون دسته بندی کارت ویسکانسین بعد از مدتی نسبتا زیاد (3 هفته) حفظ می شود. برای همین منظور 45 بیمار مرد که مبتلا به اسکیزوفرنی پارانویا بودند از بیمارستانهای روانی شهید اسماعیلی، روزبه و نواب صفوی تهران انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه جایگزین گردیدند که دو گروه از آنها به ترتیب های متعادل در معرض آموزش قرار گرفتند ولی گروه دیگر بعنوان گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. هر سه گروه 6 بار طی زمانهای مختلف مورد آزمون قرار گرفتند. آموزشی که به گروهها آزمایشی ارائه می شد 3 مرحله را شامل می گشت : -1 آگاهی دادن درباره ماهیت طبقه ها (رنگ ، شکل و تعداد) -2 اطلاع دهی در مورد تغییر مجموعه ها -3 آموزش مفصل کارت به کارت . آنچه که در این مطالعه بعنوان عملکرد آزمودنیها در نظر گرفته شد، عبارت بود از تعداد "طبقه های کسب شده" در هر آزمایش . تحلیل داده ها با استفاده از طرح اندازه گیری مکرر دو عاملی، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی نیومن - کولز انجام گرفت . نتایج نشان داد که عملکرد گروهها با توجه به آموزش از همدیگر فرق نمی کند. بعبارت دیگر عملکرد آزمودنیها از آموزش ارائه شده تاثیر نپذیرفته اند. همچنین آشکار شد که آزمودنیها پس از گذشت حدود سه هفته از حفظ عملکرد خود، ناتوانند. شاید بتوان اذعان داشت که چون عملکرد آزمودنیها به جای تغییرپذیری در اثر عامل آموزش ، از عامل زمان تاثیر پذیرفته است ، بنابراین بعد از گذشت زمان (حدود 3 هفته) به خطر پایه بازگشت نموده است . نتیجهء کلی مفروض برای مطالعه حاضر این است که احتمالا عملکرد ضعیف بیماران اسکیزوفرنیک در آزمون دسته بندی کارت ویسکانسین، به عواملی غیر از توجه و آموزش مربوط می شود. بنظر می رسد که فرضیه بدکاری ناحیه پیش پیشانی برای تبیین این نقص در بیماران اسکیزوفرنیک درست باشد.