تعیین سطح مطلوب انرژی و پروتئین و اثر کاربرد چربی در جیره جوجه های گوشتی در شرایط استرس گرمایی بلندمدت

به منظور ارزیابی مهمترین عوامل تغذیه ای موثر در جیره جوجه های گوشتی تحت شرایط استرس گرمایی دو آزمایش انجام شد. در هر آزمایش 200 جوجه نر و 200 جوجه ماده یکروزه در حرارت بالا و مداوم (32 c) بر روی بستر پرورش یافتند. هر دو آزمایش بصورت فاکتوریل (2×2×2) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار و 10 جوجه نر یا ماده در هر تکرار انجام گرفت . تیمارهای آزمایشی در آزمایش اول شامل دو سطح انرژی (2900 و 3100 کیلوکالری در هر کیلوگرم)، دو سطح پروتئین (nrc و 10 درصد کمتر از nrc) و دو جنس (نر و ماده) و در آزمایش دوم شامل دو سطح چربی (با چربی افزودنی و بدون چربی افزودنی)، دو سطح پروتئین (nrc و 10 درصد کمتر از nrc) و دو جنس (نر و ماده) بودند. شاخصهای مورد مطالعه مورد مطالعه در دو آزمایش عبارت بودند از وزن بدن و اضافه وزن روزانه مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل آن، مصرف پروتئین و انرژی در هر دوره و ضریب تبدیل آنها به اضافه وزن، هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم اضافه وزن، درصد لاشه، سینه و چربی حفره بطنی در 49 و 56 روزگی و تلفات جوجه ها از 7 تا 56 روزگی. در آزمایش اول افزایش سطح انرژی جیره اثر معنی داری بر اضافه وزن بدن نداشت ، و ضریب تبدیل خوراک را بیشتر نمود. سطح انرژی بالا، مصرف انرژی و پروتئین را در جوجه های گوشتی بطور معنی داری (p<0/01) افزایش و راندمان تبدیل انرژی و پروتئین به اضافه وزن را کاهش داد. در نتیجه باعث افزایش هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم اضافه وزن گردید. سطح بالای انرژی در پی افزایش مصرف پروتئین باعث کاهش درصد چربی حفره بطنی در 56 روزگی شد و اثر معنی داری بر راندمان لاشه و سینه نداشت . تلفات تحت تاثیر سطح انرژی جیره قرار نگرفت . کاهش سطح پروتئین جیره در هر دو آزمایش اثر معنی داری بر اضافه وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک نداشت ، اما باعث کاهش معنی دار (p<0/01) مصرف پروتئین و افزایش راندمان تبدیل پروتئین به اضافه وزن گردید. کاهش سطح پروتئین تاثیر معنی داری بر چربی حفره بطنی نداشت ، اما میزان آنرا تا حدودی افزایش داد. کاهش پروتئین جیره و افزایش راندمان استفاده از پروتئین باعث کاهش هزینه خوراک به ازاء هر کیلوگرم اضافه وزن شد. سطح پروتئین پایین باعث کاهش قابل ملاحظه تلفات در هر دو آزمایش شد. در آزمایش دوم، استفاده از 2 درصد اسید چرب گیاهی در جیره اثر معنی داری بر اضافه وزن بدن نداشت ، اما تا اندازه ای دارای اثر مثبت بر میزان رشد بود. چربی افزودنی بطور معنی داری (p<0/01) باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک گردید و استفاده از انرژی و پروتئین جیره را افزایش داد. استفاده از چربی در جیره باعث افزایش درصد چربی حفره بطنی، راندمان لاشه و درصد سینه در 56 روزگی شد، اما اثر آن معنی دار نبود. کاربرد چربی هزینه خوراک به ازاء هر کیلوگرم اضافه وزن را به مقدار کمی کاهش داد و در مقایسه با جیره فاقد چربی افزودنی تا اندازه ای تلفات را پایین آورد. اثر جنسیت در هر دو آزمایش بر اضافه وزن بدن، مصرف خوراک ، ضریب تبدیل خوراک ، راندمان استفاده از انرژی و پروتئین معنی دار (p<0/01) بود و جنسیت در آزمایش دوم بر درصد تلفات اثر معنی داری داشت . اضافه وزن بدن و مصرف خوراک در جنس نر بیشتر از جنس ماده بود. جنس نر ضریب تبدیل خوراک ، انرژی و پروتئین به اضافه وزن را کاهش و درصد تلفات را افزایش داد. جنسیت اثر معنی داری بر راندمان لاشه، درصد سینه و درصد چربی بطنی نداشت .