آنتی کواگولان تراپی در بیماران مبتلا به انفارکتوس سطح قدامی و انوریسم بطن چپ

دراین تحقیق 20 بیمار درنظر گرفته شدکه بنظر میرسد تجویزهپارین، سن بیمار وسعت منطقه انفارکته استفاده از عناصر فیبرینولیتیک وبعضی از ریسک فاکتورهای بیماری عروق کرونر نظیر هیپرتانسیون و مصرف سیگار درتشکیل لخته تاثیر داشته باشند. 12500 واحد هپارین زیرجلدی 2 بار در روز برای مدت 10 روز اول بستری شدن تجویز می شد و روزانه بیماران از لحاظ عوارض احتمالی این درمان نظیر خونریزی و نیز کنترل روزانه ptt مورد ارزیابی قرار می گرفتندپس از روز 10 و قبل از ترخیص بیماراز بیمارستان تمامی این افراد تحت بررسی بااکوی دوبعدی، جهت احتمال تشکیل لخته موردارزیابی قرارمیگرفتند و از بیماران عکسهای لازم گرفته می شد. تشکیل ترومبوزمورال (لخته دیواره ای) معمولا در همان ساعات در روزهای اول ایجاد انفارکتوس حادمیوکارد به وقوع می پیوندد معمولا این پدیده در جریان انفارکتوس سطح قدامی قلب بدلیل درگیری منطقه وسیعتری ازمیوکاردبارزتر است . بطورکلی تشکیل لخته دیواره های در بطن چپ در بیماران باانفارکتوس حاد میوکارد امری شایع است خصوصا حضور آکینیزی و دیس کینیزی دیواره بطن درناحیه آپیکال این پدیده راتسهیل میکند.دربررسی برروی این 20 بیمار تشکیل لخته دیواره ای حدود 40 درصد میباشد که حرکت ترومبوز باعث نیمی از آمبولیهای سیستمیک در مغز و نیمی دیگر معمولا در کلیه، طحال، یامحل دوشاخه شدن آئورت یا ایلیاک یا فمورال بوده است . ارتباط نزدیکی در بررسی 20 بیمار بین بعضی از ریسک فاکتورها شامل هیپرتانسیون، هیپرلیپیدمی، مصرف سیگار و دیابت با تشکیل ترومبوز مورال مشاهده میشود. نتایج : 1) حداقل مصرف 2500 واحد هر 12 ساعت زیرجلدی، میتواند از آمبولی ریه جلوگیری کند. 2) مصرف 12500 واحد هپارین زیر جلدی 2 بار درروز برای مدت 10 روز هم امکان آمبولی مغزی وجود دارد و کامل مانع آمبولی ترومبوزمورال نمیتوان شد. 3) نتیجه بررسی مقالات علمی دراین زمینه گزارشات ضد و نقیضی در تجویز هپارین در جلوگیری از آمبولی (شامل عدم موثر بودن با دوزکافی موثر بودن با دوز کافی)مشاهده می شود. 4) ولی بهرحال میتوان گفت که هپارین کمک زیادی در جهت جلوگیری از تشکیل این آمبولیها ندارد ولی باید مصرف صحیح آن را انجام داد به این امید که شاید مانع آمبولی شویم.