گستره و ویژگی‌های داده‌های مجعول رایانه‌ای در حقوق ایران

به موازات پیشرفت سریع فناوری­های اطلاعات و ارتباطات، طیف گسترده و متنوعی از داده­ها و اسناد الکترونیک موضوع جعل و تحریف قرار گرفته است. ماده 6 قانون جرایم رایانه­ای در مقام جرم­انگاری جعل رایانه­ای، موضوع این جرم را «داده­های قابل استناد» عنوان کرده است. برخلاف جعل سنتی که قانون­گذار موضوعاتش را مانند نوشته، دستخط، سند، امضا و مهر، تقریباً مشخص کرده است، نوع و ویژگی­های داده­های موضوع جعل رایانه­ای در ماده 6 تعیین نگردیده است. این نقیصه در عمل ابهامات زیادی را به وجود آورده است. حجم عظیم و متنوع داده­ها از یک سو و ابهام در مفهوم «داده قابل استناد» از سوی دیگر، تشخیص اینکه چه داده­هایی موضوع بزه جعل رایانه­ای هستند را دشوار کرده است. در این مقاله سعی شده با تبیین ویژگی­های اسناد الکترونیک مجعول، به ابهامات موجود در این زمینه پاسخ داده شود.