کفایت دیالیز افراد مبتلا و غیر مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن گناباد

  زمینه و هدف: کفایت دیالیز به عنوان یک عامل پیش‌بینی کننده مرگ بیماران تحت دیالیز شناخته شده است. با توجه به افزایش نارسایی کلیه و تغییرات قند خون در افراد مبتلا به دیابت تحت دیالیز، تحقیق حاضر با هدف تعیین کفایت دیالیز در افراد مبتلا و غیر مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان 22 بهمن گناباد در سال 1391 انجام شد.   مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی برروی بیماران مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان 22 بهمن در سال 1391 انجام شد.33 بیمار به روش سرشماری در دو گروه مبتلا به دیابت (16 نفر) و غیر مبتلا به دیابت (17 نفر) انتخاب شدند و در 3 مرحله‌ قبل، حین و بعد دیالیز، نمونه خون از آنان گرفته  شد. متغیرها ی سن، جنس، نوع صافی و طول مدت دیالیز، با استفاده ازفرم اطلاعاتی جمع‌آوری گردید. KT/V (K: کلیرانس اوره، T: مدت زمان دیالیز، V: توزیع حجم اوره) بیش از 1/2 و URR (Urea reduction ratio) بیش از 65 درصد به عنوان کفایت مطلوب در نظر گرفته شد داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و آزمون‌های آماری کای دو، تست دقیق فیشر و آنالیز واریانس اندازه‌های تکراری تجزیه و تحلیل گردید.   یافته‌ها: صد درصد بیماران دیالیزی مبتلا به دیابت و 41/2 درصد بیماران غیر مبتلا به دیابت، معیار URR کمتر از 65 داشتند. 64/7 درصد از گروه غیر مبتلا به دیابت و31/3 درصد از گروه مبتلا به دیابت، شاخص KT/V بیش از 1/2 داشتند. نتایج تست دقیق فیشر تفاوت معنی‌داری را در میزان کفایت دیالیز دو گروه بر اساس معیار URR نشان داد (0/007 = P). دو گروه از نظر طول مدت دیالیز، دفعات دیالیز در هفته، نوع صافی و دور پمپ اختلاف معنی‌داری نداشتند.   نتیجه‌گیری: بر اساس شاخص URR کفایت دیالیز در بیماران مبتلا به دیابت نسبت به بیماران غیر مبتلا، پایین‌تر بود. از این رو نیاز به انجام اقداماتی در راستای افزایش کفایت دیالیز این گروه احساس می‌شود.