کاستی‌ها و انتظارات پژوهشی در علوم سیاسی ایران (بررسی کیفی و کمّی)

این پژوهش با هدف بررسی کاستی‌ها و انتظارات پژوهشی در علوم سیاسی ایران و ارائۀ پیشنهادها و راهکارهایی برای رفع کاستی‌ها انجام شده است. روش: این مطالعه به صورت تلفیقی با دو روش کیفی و کمّی(پیمایشی) انجام شده است. جامعۀ آماری، کلیۀ دانشجویان کارشناسی ارشد(در مرحله پایان‌نامه) و دانشجویان دکترای علوم سیاسی دانشگاههای دولتی‌اند. یافته‌ها: کاستی‌های پژوهشی از نظر دانشجویان و انتظارات آنها در این حیطه از میانگین بالاتر است و پاسخگویان عمدتاً پژوهشهای این رشته را دارای کاستی‌هایی همچون کمتر کاربردی بودن، کم‌توجه به مسائل و چالشهای اساسی جامعه و سویۀ عمدتاً نظری و تاریخی ذکر کرده‌اند. بین متغیّرهای عضویت مدنی و میزان بحث در مورد مسائل سیاسی اجتماعی و‌ متغیّرهای وابستۀ کاستی‌ها و انتظارات پژوهشی دانشجویان، رابطۀ‌ معنادار و مستقیم وجود دارد. نتیجه‌گیری: در عصر کنونی، حیات بشری در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به طور فزاینده‌ای به دانش و پژوهشهای بنیادین و کاربردی وابسته شده است و این دو نقش مهمی در ارتقای اقتدار ملی کشورها دارند. طراحی و انجام پژوهشهای روشمند، بنیادین و کاربردی در توسعۀ کشورها، اهمیت شایان توجهی داشته‌اند. گرچه در سالهای اخیر، در پژوهشهای علوم سیاسی، پیشرفتهای خوبی حاصل شده، اما با وضع مطلوب، فاصله نسبتاً زیادی هست که بایستی کاستی‌ها رفع شوند.