کارراهه شغلی و خودکارآمدی مربیان فنی و حرفه‌ای (مطالعه موردی: استان همدان)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کارراهه شغلی با خودکارآمدی مربیان فنی و حرفه­ای استان همدان انجام شده است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده­ها توصیفی- همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل کلیه مربیان فنی و حرفه­ای استان همدان به تعداد 156 نفر می­باشد که با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای 111 نفر به عنوان نمونه آماری جهت مطالعه انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه آماری از فرمول کوکران استفاده شد. برای گردآوری داده­های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی مربیان تی اسچانن – تی موران و وولفولک و کارراهه شغلی بیگلیاردی و همکاران استفاده شد. روایی سازه پرسشنامه­های پژوهش از طریق تحلیل عاملی تأییدی مورد تأیید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه­ها نیز بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه خودکارآمدی 93/0 و برای پرسشنامه کارراهه شغلی 94/0 به دست آمد. داده­های تحقیق پس از جمع آوری در دو سطح توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی(تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام و مدل معادلات ساختاری) با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS19  و LISREL8.8 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که وضعیت خودکارآمدی و کارراهه شغلی مربیان فنی و حرفه­ای استان همدان بالاتر از سطح متوسط(3) است. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که بین کارراهه شغلی و خودکارآمدی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، هم­چنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که مؤلفه سبک زندگی(33/0) قدرت پیش بینی خودکارآمدی مربیان را دارند. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که اثر کارراهه شغلی بر خودکارآمدی معنی داری مثبت و معنادار است.