کاربرد GIS و سنجش از دور در تعیین قابلیت پایداری و کاربری سطوح حساس از نظر محیطی EFAS

اطلاعات فضایی زمانی دقیق، قابل اعتماد و جامع در مورد کاربری زمین در شهرها نیز جزءپیش شرط ­های لازم برای مدیریت پایدار زمین به حساب می­ آید. سنجش از دور، راه ­حل­ های کم هزینه و مؤثری را برای اطلاعات مورد نیاز برنامه ریزان  شهری در سطوح خرد و کلان جهت تجزیه و تحلیل برنامه­ ریزی کاربری زمین که نهایتاً به مدیریت بهینه محیط شهری منجر می­ شود، ارائه می­ دهد. مدیریت بهتر و استفاده منطقی­ تر از زمین، نیازمند آگاهی دقیق  و به موقع از تغییرات در ابعاد، ماهیت و توازن فضایی بین بهره ­برداری و باز تولید منابع می­ باشد. GIS برای یکپارچه کردن مجموعه ­های اطلاعاتی مختلف جهت رسیدن به ترکیب یکنواخت واحدهای توسعه زمین، بهترین گزینه را معرفی می­ کند. با به دست آوردن این واحدها، این واحدها، شناسایی سطوح مشکل­ دار پیشنهاد اقدامات حفاظتی امکان ­پذیر می­ گردد. در برنامه­ ریزی توسعه شهری/ منطقه­ ای، شناسایی انواع سطوح بحرانی از نظر اکولوژیکی و جهت گیری آن برای رشد آینده و ایجاد تعادل در کاربری زمین اهمیت فراوانی دارد. این نوع برنامه ریزی برای بهبود حفاظت محیطی مناطق خاص و سایر اشکال حساس کاربری زمین مفید خواهد بود. بنابراین، آخرین اطلاعات کسب شده از طریق سنجش از دور در ارتباط سطوح حساس از نظر محیطی (EFA) بسیار ارزشمند می­ باشد. بردن شکل، این اطلاعات برای نهادهای مختلف، همچون آنانی که با احیای زمین، حفاظت خاک و جنگل­داری سروکار دارند و همچنین برنامه ­ریزی در این مورد، انتخای نواحی اولویت­ دار، تخصیص وجوه و اجرای روش­های احیا براساس مبانی علمی مناسب بسیار مفید خواهد بود.