کاربرد کانی‌شناسی و ژئوشیمی عناصر فرعی و کمیاب در تعیین فازهای حامل عناصر استراتژیک در معدن روی و سرب انگوران – جنوب غرب زنجان

معدن روی و سرب انگوران در مجموعه دگرگونی پروتروزوییک تکاب واقع شده است. شیست‌های هم‌ارز سازند کهر در فرودیواره و دولومیت‌های جان‌گوتاران در فرادیواره، کانی‌سازی روی و سرب انگوران را در میان گرفته‌اند. کانی‌سازی به دو بخش سولفیدی و کربناتی تقسیم می‌شود. اسفالریت، گالن و پیریت مهم‌ترین کانی‌های بخش سولفیدی هستند. بافت غالب در بخش سولفیدی، برشی، توده‌ای و دانه‌پراکنده است. اسمیت-زونیت، همی‌مورفیت، سروزیت و میمتیت از مهم‌ترین کانی‌های بخش کربناتی هستند که بافت‌های غالب در این بخش شامل برشی، گل‌کلمی و پرکننده فضاهای خالی می باشد. اسمیت‌زونیت دارای حداقل سه نوع مختلف با رنگ‌های متفاوت است. آنالیز‌های ژئوشیمیایی نشان می‌دهند که مجموع عناصر کمیاب خاکی (ΣREE) در نمونه ها ناچیز می‌باشد. بیشترین مقدار این عناصر در شیست‌های کانه‌دار تمرکز دارد و HREE) /LREE دارای غنی‌شدگی است. آنالیزهای شیمیایی انجام شده با استفاده از روش‌های (ICP-MS+ICP-OES+INAA) بر روی کانی‌های جدا شده از نمونه‌های معدنی معدن روی و سرب انگوران، نشانگر غنی‌شدگی کانی اسفالریت از عناصری نظیر نقره، گالیم، ژرمانیم، ایندیم، کادمیم، کبالت، نیکل، آرسنیک و سلنیم می‌باشد. کانی اسمیت‌زونیت از عناصر کادمیم، نیکل، کبالت و آرسنیک غنی شده است. براساس مطالعات ژئوشیمیایی، اسمیت‌زونیت در کانسنگ کربناتی و اسفالریت در کانسنگ سولفیدی، به عنوان مهم‌ترین میزبان برای عناصر فرعی محسوب می‌گردند.