پیش‌بینی رخداد مه به کمک برخی روش‌های تجربی (فرودگاه‌های تهران و مشهد)

مه یکی از پدیده‌های وضع هواست که در نشست و برخاست هواپیماها، به سبب کاهش دید، نقش مهمی دارد. در این مطالعه سعی شده است در دو فرودگاه مهرآباد تهران و شهید هاشمی‌نژاد مشهد، ضمن ارائۀ الگوهای همدیدی شرایط مه‌آلود، روشی به منظور بهبود حدس اولیه برای پیش‌بینی مه ارائه شود. با در نظر گرفتن داده‌های موجود، 25 مطالعۀ موردی برای رخداد مه به کمک دو روش تجربی متداول (سندرس و کروداک-پریچارز) در فرودگاه‌های یادشده بررسی و دمای نقطۀ مه با داده‌های واقعی و پیش‌بینی تعیین شد. الگوهای همدیدی در حالت‌های موردی معرف حضور پرفشار قوی با مقادیر حداقل 1020 هکتوپاسکال در نوار شمالی ایران است که با فرارفت هوای سرد تراز 850 هکتوپاسکال، باد‌های شمالی و نم ویژۀ 6 تا 8 گرم بر کیلوگرم همراه است. ارزیابی به روش بایاس نشان داد که روش سندرس در 75% حالات با رخداد مه در فرودگاه‌های یادشده هم‌خوانی دارد. این ارزیابی برای روش کروداک-پریچارز به 65% کاهش یافت. با هدف استفاده از این روش‌ها برای پیش‌بینی رخداد مه، روش‌های یادشده به کمک خروجی‌های مدل پیش‌بینی عددی WRF نیز مطالعه شد و ارزیابی نتایج صحت کمتری (50%) را نشان داد. از این رو به نظر می‌رسد روش تجربی سندرس برای حدس اولیۀ رخداد مه روش مناسبی باشد و در صورت افزایش صحت و دقت خروجی‌‌های مدل پیش‌بینی عددی برای 12 ساعت آینده قابل استفاده است.