پایداری نظریه‌های ضمنی با داده‌های عینی و مجرد در رابطه‌های تابعی مثبت و منفی در میان دانشجویان روان‌شناسی اجتماعی در دانشگاه اصفهان

در رابطه بین دو متغیر روانشناختی معمولاً یک متغیر تابع متغیر دیگر قرار می‌گیرد، یعنی با تغییر یک متغیر به تبع آن در متغیر دیگر تفاوت ایجاد می‌شود. و به این رابطه ایجاد شده در ذهن افراد رابطه تابعی گفته می‌شود. روابط تابعی پدید آمده در ذهن افراد در مقابل تغییر مقاومت می‌کند و به این دلیل در روانشناسی اجتماعی به آن حفظ نظریه گفته می‌شود که منظور نظریه ضمنی است که مردم بین متغیر‌های روانشناختی در ذهن خویش ایجاد می‌کنند. متغیرهای رابطه تابعی از طریق دو نوع داده‌های عینی یا مجرد به وجود می‌آید. هدف پژوهش حاضر بررسی موضوع حفظ بیشتر این رابطه‌ها با داده‌های عینی یا مجرد در ذهن افراد است. همچنین آیا این نظریه‌های ضمنی پس از گذر زمان حفظ می‌شود و اثر حفظ نظریه داده‌های اولیه عینی بیشتر است یا داده‌های ذهنی. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی و طرح عاملی2×2×2 (رابطه مثبت در مقابل رابطه منفی، داده‌های مجرد در مقابل عینی، توصیف در مقابل فقدان توصیف) بود. در هر خانه طرح عاملی 28 آزمودنی و کلاً 224 نفر شرکت کردند که دانشجویان روان‌شناسی اجتماعی بودند. مداخله‌های آزمایشی از نوع قضاوت در پارهرابطه تابعی ایجاد شده در ذهن آزمودنیها از طریق یک داستان فرضی بود. تحلیل واریانس چند عاملی نشان داد که نظریه‌های ضمنی با داده‌های عینی بیشتر حفظ می‌شود (05/0P