ویترکتومی همراه با برداشتن غشای محدودکننده داخلی در انسداد حاد سیاهرگ مرکزی شبکیه در بیماران با دید کم در زمان مراجعه

هدف: بررسی نتایج بینایی و آناتومیک ویترکتومی همراه با برداشتن غشای محدودکننده داخلی (ILM) با کمک رنگ‌آمیزی ایندوسیانین سبز (ICG) در موارد حاد انسداد سیاهرگ مرکزی شبکیه (CRVO) با دید کم در زمان مراجعه. روش پژوهش: در یک مطالعه مداخله‌ای آینده‌نگر، 15 بیمار مبتلا به CRVO حاد (کم‌تر از 3 ماه) و با دید اولیه کم‌تر از 200/20، تحت عمل ویترکتومی استاندارد همراه با برداشتن ILM به کمک رنگ‌آمیزی ICG قرارگرفتند. بهترین دید اصلاح‌شده (BCVA) و اندازه ضخامت مرکزی ماکولا (CMT) قبل از عمل و در پایان هفته دوم و ماه‌های 1، 2، 4 و 6 بعد از عمل و آخرین ویزیت و نیز عوارض حاصل مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: بیماران شامل 8 مرد و 5 زن با میانگین سنی 9/11±7/54 سال (75-29 سال) بودند. مدت زمان شروع علایم تا عمل جراحی، به طور متوسط 8/17­±7/51 (85-26 روز) بود. CRVO در 12 چشم (80 درصد) ایسکمیک و در 3 چشم (20 درصد) غیر ایسکمیک بود. متوسط زمان پی‌گیری 8/4±5/9 ماه (23-6 ماه) بود. میانگین BCVA بر حسب لوگمار قبل از عمل 37/0±86/1 (3/1-6/2) و بعد از عمل، در پایان هفته دوم و ماه‌های 1، 2، 4 و 6 و آخرین معاینه، به ترتیب 40/0±65/1 (78/0-4/2)، 39/0±68/1 (10/1-52/2)، 46/0±60/1 (6/0-6/2)، 72/0±72/1 (3/0- 6/2)، 69/0±58/1 (3/0-6/2) و 35/0±42/1 (78/0-2) بود. تفاوت BCVA در پایان هفته دوم بعد از عمل (023/0P=) و آخرین معاینه بعد از عمل (006/0P=) از نظر آماری نسبت به قبل از عمل معنی‌دار بود. میانگین CMT بر حسب mm قبل از عمل 2/279±5/605 و در پایان هفته دوم و ماه‌های 1، 2، 4 و 6 و آخرین معاینه به ترتیب 3/274±4/527، 7/336±4/624، 9/344±4/546، 9/256±3/343، 5/207±3/369 و 0/199±9/368 بود که تفاوت آن در آخرین معاینه از نظر آماری نسبت به قبل از عمل معنی‌دار بود (03/0P=). عوارض بعد از عمل به ترتیب شیوع عبارت بودند از خون‌ریزی زجاجیه (0/40 درصد)، کدورت عدسی (3/33 درصد)، نورگ‌زایی عنبیه (0/20 درصد)، سوراخ ماکولا (0/20 درصد)، افزایش فشار داخل چشم (3/13 درصد)، غشای روی شبکیه (3/13 درصد) و جداشدگی شبکیه (7/6 درصد). نتیجه‌گیری: ویترکتومی همراه با برداشتن ILM، اگرچه در طولانی‌مدت باعث بهبود نسبی حدت بینایی و کاهش نسبی CMT در بیماران مبتلا به ‌CRVO حاد با دید اولیه کم می‌گردد ولی در مقایسه با سیر طبیعی CRVO، تاثیر قابل توجهی ندارد. بعضی عوارض بعد از عمل از جمله خون‌ریزی زجاجیه و سوراخ ماکولا در این بیماران نسبتاً شایع است که می‌تواند به جراحی مجدد ویتریورتینال منجر گردد. از این رو، ما این روش را در چنین شرایطی پیشنهاد نمی‌کنیم. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 3: 234-229.