وضعیت عملکرد کارکنان سلامت در آموزش مددجویان و مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال 1392

  خلاصه   مقدمه: آموزش به عنوان مهم­ترین جزء مراقبت­های بهداشتی اولیه محسوب می­شود و از وظایف اساسی کارکنان سلامت است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت عملکرد کارکنان سلامت در آموزش به مددجویان و مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی و درمانی شهر مشهد انجام شده است .   مواد و روش­ها: این پژوهش از نوع مقطعی توصیفی است که در مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال 1392 با روش نمونه‌گیری طبقه­ای خوشه­ای از نوع احتمالی انجام پذیرفت. 250 نفر از کارکنان شاغل در واحدهای واکسیناسیون، مادر و کودک، مامایی، مبارزه با بیماری­ها و بهداشت محیط مراکز بهداشتی درمانی وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش، چک لیست مشاهده سنجش عملکرد آموزشی کارکنان بود. داده­ها با روش­های آمار توصیفی و آزمون­های تحلیلی از جمله: آزمون­های همبستگی پیرسون، تی‌مستقل ، آنالیز واریانس یک طرفه و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت .   یافته­ها: میانگین و انحراف معیار عملکرد آموزشی 166 نفر(4/66 درصد ) از کارکنان سلامت ( 79/1 ± 21/13) در سطح مناسب و قابل قبولی قرار داشت و بین عملکرد آموزشی کارکنان با مشخصات فردی آنها نظیر وضعیت تاهل، محل کار، وضعیت استخدامی، سن و سابقه کار، همچنین سابقه شرکت در کارگاه­های آموزشی اختلاف معنی­داری دیده شد (05/0 p < ).   نتیجه ­ گیری: عملکرد آموزشی مناسب مهم­ترین استراتژی در محدوده مراقبت­های بهداشتی می­باشد . برنامه­ریزی در جهت ارتقاء عملکرد آموزشی کارکنان و سنجش عملکرد آموزشی آنها به گونه‌ای جدا از عملکرد کلی، امری ضروری و غیر قابل چشم‌پوشی است؛ لذا مطالعات بیشتر در این زمینه پیشنهاد می­شود .