وضعیت امنیت راه‌های اصفهان در سال‌های پس از مشروطه (1324 - 1332 ق/ 1906 – 1914 م)

انقلاب مشروطیت پس از به‌بار نشستن، به سبب خلأ قدرت و تحت تأثیر عوامل و زمینه‌های اجتماعی و سیاسی، گذاری کُند و پیچیده از نظام امنیتی سابق به وضعیتی تازه را تجربه کرد و طی این دوران با ناامنی گسترده در راه‌های مواصلاتی کشور مواجه شد. این مقاله وضعیت پیش‌آمده در منطقۀ اصفهان را بررسی می‌کند. در این نوشتار نشان داده می‌شود که وضعیت راه‌ها در اطراف اصفهان، بلافاصله پس از وقوع انقلاب مشروطه تا آستانۀ جنگ جهانی اول، بسیار ناامن شده بود و با وجود تلاش‌های حاکم شهر، انجمن ولایتی، و مقامات مرکزی در تهران این ناامنی استمرار یافت. این امر اثرهای نامطلوبی در زندگی مردم بر جای نهاد تاحدی که موجب نارضایتی و تغییر نگرش بخش‌هایی از آن‌ها، خصوصاً تجار، نسبت به نظام مشروطیت شد. منابع این مقاله اخبار و مطالب روزنامه‌های منتشره در اصفهان پس از مشروطه است. مراجعه به این نوع منابع برای نشان‌دادن فضای حاکم و شبیه‌سازی اثرها و پیامدهای بی‌واسطۀ فقدان امنیت، نسبت به بهره‌جویی از منابع دیگر مانند خاطرات و یا اسناد دولتی، مناسب‌تر به‌نظر می‌رسد.