هندسه ساختاری درونهشته معلم کلایه شاهدی بر اثر زمین ساخت وارون و ترافشارش راست‌گرد در غرب البرز مرکزی

درونهشته معلم کلایه در ادامه شمال غرب پهنه گسلی کندوان در غرب البرز مرکزی واقع شده است. این درونهشته از شمال به گسل خشچال و از جنوب به گسل اوان محدود می­شود. این گسل­ها با جهت شیب مخالف یکدیگر سبب رانده شدن واحدهای سنگی پالئوزوئیک زیرین به ترتیب  بر روی واحدهای سنگی جوان تر ترشیری و مزوزوئیک شده­اند. گسل اوان به عنوان مرز جنوبی درونهشته معلم کلایه عمیق­تر بوده و گسل خشچال به صورت پس­راندگی فرادیواره­ای آن تشکیل شده است و سبب شده که درونهشته معلم کلایه به عنوان ساختار بالاجسته مابین آن­ها تحلیل شود. با توجه به شیب گسل اوان، توسعه راندگی­های فرودیواره­ای و پس­راندگی فرادیواره­ای، ایجاد تاق­فرم­های فرادیواره­ای و ناوفرم­های فرودیواره­ای و قرارگیری سازند باروت در فرادیواره آن به صورت گسل نرمال اولیه که به صورت معکوس تجدید فعالیت یافته تحلیل شده است. وارون شدگی گسل­ اوان با توسعه گسل خشچال بصورت گسل پس­راندگی و برگه­های راندگی TF1 و هنیز به عنوان راندگی­های فرودیواره­ای و گسل­های TF2 و TF4 بصورت راندگی­های فرادیواره­ای آن تشکیل گردیده­اند.  برخورد نهایی صفحه عربی و ایران مرکزی در میوسن پایانی که با حاکم شدن رژیم ترافشارشی راستگرد در البرز همراه بوده، با توسعه گسل­های راستالغز همراه شده و این گسل­ها باعث قطع شدگی و جابجایی گسل­های اصلی درونهشته معلم کلایه شده­اند. با توجه به  قطع  شدگی گسل های اوان و خشچال توسط توده­های نفوذی علم کوه و نوشا می­توان استنباط کرد که این گسل­ها در  پلیوسن غیرفعال بوده­اند.