نگرش فرآیندمحور در تبیین مؤلفه‌های توسعة کالبدی فضاهای شهری با روش(QSPM)،مطالعة موردی: میدان آزادی شهر سنندج

در گذشته یکی از مردمی­ترین فضاهای شهری در جامعة ایران، میادین شهری بودند، اما در چند دهة اخیر در بی مهری مطلق به سر می­برند. به طوری که امروزه مفهوم اجتماعی میدان، ازمیان رفته و نقش ترافیکی آن اهمیت یافته­ است. میدان آزادی سنندج نیز یکی از بی­شمار مصادیق موجود در ایران است که امروزه  مطلوبیت سابق خود را از دست داده ­است. هدف اصلی پژوهش دستیابی به فرآیند خلاق توسعه کالبدی میدان‌های شهری و استفاده از آن در مکان سازی مطالعة موردی است. در این پژوهش چارچوب­نظری با استفاده از روش اسنادی بررسی و ضمن گزینش مکان سازی به عنوان رویکرد سازگار با ماهیت میدان، در قالب موارد"معماری شهری؛ منظرسازی سخت و نرم؛ مشوق و محرک؛ فعالیت؛ زیست­محیطی" ارائه خواهد شد. این پژوهش از لحاظ روش انجام تحقیق، مشارکتی، تحلیلی است و از نتایج روش ترکیبی براساس"مشاهده­گری، پیمایشی، سیستم اطلاعات جغرافیایی، نظریه گراف (روش گره ویال)، اِنویمت" جهت ارزیابی مؤلفه­های مکان­سازی مطالعة موردی و نیز از تلفیق فرآیند تحلیل سلسله­مراتبی با جدول سوآت، و بهره­گیری از آن در ماتریس QSPM" جهت اولویت­بندی عوامل سوآت و مؤلفه­های مکانسازی استفاده خواهد شد. ضمن ارائة راهبردها، سیاست­های و توسعة کالبدی مطالعة موردی و فرآیند خلاق توسعة کالبدی میدان­های شهری، مشخص می­شود که به ترتیب اهمیت مؤلفه­های منظرسازی؛ مشوق­ها؛ فعالیت؛ معماری جداره و زیست محیطی بیشترین تأثیر را در مکان­سازی میدان شهری دارند.