نواندیشی در کیفیت آموزش و تدوین یک مدل پارادایمی (مطالعه موردی: سازمان فنی و حرفه‌ای)

مقدمه: شناسایی مقوله‌های اصلی وضعیت آموزش، چالش‌ها و راهبردهای افزایش کیفیت آموزش در سازمان فنی و حرفه‌ای. روش کار: از نوع کیفی با رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد و ابزار پژوهش؛ اسناد بالادستی، شرح مشاغل مربیان و مصاحبه «نیمه ساخت یافته» با 20 نفر از مربیان با تجربه مراکز فنی و حرفه‌ای شهر تهران و 7 نفر از کارآموزان (نمونه گیری با روش گلوله برفی) و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات؛ تحلیل محتوا است. کدها و مؤلفه‌های کیفیت آموزش (39 مفهوم کلیدی، 9 مقوله، 3 مقوله اصلی) از مصاحبه‌ها احصاء گردید. مقوله محوری «ضعف مهارت تدریس و سنتی بودن الگوهای آموزشی» که با توجه به شرایط علّی (11 کد)، شرایط زمینه‌ای (4 کد)، شرایط میانجی (3 کد)، راهبردها (16 کد) الگوی نهایی ارائه شد. اعتباربخشی نتایج نیز از راهبردهای بازآزمون (بازبینی توسط سه نفر از مصاحبه شوندگان؛ پایایی به دست آمده 75 درصد) و توافق درون موضوعی دو کدگذار (یکی از اساتید مدیریت؛ پایایی به دست آمده 77 درصد) استفاده شد. یافته‌ها: مقوله‌هایی با عنوان مهارت تدریس مربیان، برنامه ریزی درون سازمانی و تجهیزات و امکانات به عنوان مقوله‌های اصلی محسوب می‌شوند که مدیران باید به کیفیت بخشی آموزشها به آنها توجه ویژه‌ای داشته باشند. نتیجه‌گیری: تحقیق حاضر نشانگر اهمیت توجه و بازبینی زیرساخت‌های آموزشی و برنامه ریزی از سوی مدیران و مربیان سازمان فنی و حرفه‌ای به عنوان رسالت مهارت آموزی آن‌ها می‌باشد.