نقش شناخت «خود» و «رابطه با خانواده» بر شکل‌گیری دیدگاه دانشجویان نسبت به نوع ارتباط با جنس مخالف پیش از ازدواج

نوشته حاضر با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان در مورد ارتباط با جنس مخالف و نقش «شناخت خود» و «رابطه با خانواده» در این ‌خصوص صورت گرفته است. این پژوهش، یک پژوهش کیفی است که با روش مصاحبه عمقی با 30 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی (12 نفر پسر و 18 نفر دختر) انجام شده است. نتایج یافته‌ها نشان می‌دهد که دانشجویان درباره رابطه با جنس مخالف در دو گروه طبقه‌بندی می‌شوند: گروهی که وجود رابطه را ضروری می‌دانند و گروهی که وجود این رابطه را ضروری نمی‌دانند. دانشجویانِ متعلّق به گروه نخست، بر وجود رابطه در ابعاد مختلف «شناختی»، «عاطفی» و «جنسی» تأکید دارند. این در حالی است که بیشتر این دانشجویان کیفیت روابط خود با خانواده‌شان را «سرد» و «محدود» و یا «بدون حمایت عاطفی و هیجانی» ارزیابی کرده‌اند. این گروه از دانشجویان که بیشتر از جنس مذکر هستند، منبع شناخت خود را از طریق مقایسه با دیگران، به خصوص دوستان، ذکر کرده‌اند. دانشجویانی که وجود رابطه را ضروری ندانسته، امّا تحت شرایط خاص با آن موافق بودند، به دو زیرگروه «رابطه از نوع شناختی» و «رابطه از نوع عاطفی» تقسیم می‌شوند. اگرچه والدینِ هر دو زیرگروه مخالف رابطه دانشجویان با جنس مخالف بودند، امّا روابط خانوادگی دانشجویانِ متعلّق به گروه شناختی «گرم» و «عمیق» و روابط دانشجویانِ متعلّق به گروه عاطفی «گرم»، امّا «محدود» بود. دانشجویانِ معتقد به روابطِ صرفاً شناختیْ منبع شناخت خود را اغلب «خودْمشاهده‌گری»، و دانشجویان معتقد به روابط عاطفی، آن را «بازخورد دیگران» گزارش کرده‌اند.