نقش دنیاخواهی و سازه‌های معنویت در تبیین سلامت عمومی در دانشجویان پرستاری و مامایی

مقدمه: سلامتی بی‌تردید از مهم‌ترین ابعاد مسائل حیات انسان است و عوامل گوناگونی در فرد می‌تواند نقش اساسی در این مسئله داشته باشد. ازاین‌رو پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش دنیاخواهی و تجارب معنوی در تبیین سلامت عمومی در دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شد. روش کار: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشکده پرستاری و مامایی جندی‌شاپور اهواز در سال تحصیلی 1394 بودند که از میان آنان 205 نفر به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی موردمطالعه قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های زمینه‌یابی سلامت (SF36)، دنیاگرایی (مسد) و تجارب معنوی روزانه (DSES) استفاده شد. داده‌ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه معناداری بین سلامت عمومی با دنیاخواهی و تجارب معنوی وجود دارد (0/05> P) و نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که دنیاخواهی و تجارب معنوی باهم 51/5% از واریانس سلامت عمومی را تبیین می‌نمایند. نتیجه گیری: با توجه به این‌که دنیاخواهی و تجارب معنوی پیش‌بینی کننده سلامت عمومی هستند، می‌توان با کاهش دید دنیاطلبانه و افزایش معنویت سطح سلامت عمومی دانشجویان را افزایش داد.