نقش خودکار‌‌‌آمدی، تحول زبانی و مهارت‌های ‌‌‌اجتماعی در مشکلات رفتاری دانش‌آموزان کم‌توان‌ذهنی با رهیافت ر‌‌گرسیون فازی

مشکلات رفتاری دانش­آموزان کم­توان­ذهنی یکی از عمده­ترین مسائل جوامع بشری و از پیچیده­ترین و دشوارترین مشکلات در کودکان و نوجوانان می­باشد که تا سن بزرگسالی نیز باقی می­ماند. از سوی دیگر پژوهش­های مربوط به مشکلات رفتاری به طور عمده در قالب الگوهای کلاسیک آماری انجام گرفته است؛ درحالی که رابطه­ی بین متغیرهای روان­شناختی یک رابطه­ی نادقیق است. مقاله حاضر به بررسی نقش خودکارآمدی، تحول زبانی­ و مهارت­های اجتماعی در مشکلات رفتاری دانش­آموزان کم­توان­ذهنی براساس گزارش معلم برپایه روش­های منعطف انجام شده است. بدین منظور همه دانش­آموزان پسر کم­توان­ذهنی استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی 92-91 به عنوان جامعه­آماری پژوهش حاضر انتخاب شد و از بین آن­ها 28 دانش­آموز پسر به صورت نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند و معلم مربوطه چهار پرسشنامه (خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران، تحول رشد زبان نیوکامبر و هامیل، مهارت­های اجتماعی گرشام و الیوت و مشکلات رفتاری راتر) را برای هر دانش­آموز تکمیل کرد. نتایج رگرسیون خطی فازی پژوهش نشان داد که تحول زبان به طور تقریبی نقشی در مشکلات رفتاری دانش­آموزان ندارد اما متغیر خودکارآمدی عمومی و مهارت­های اجتماعی به طور تقریبی سبب کاهش مشکلات رفتاری دانش­آموزان کم­توان­­ذهنی می­شود. از این یافته­ها می­توان در زمینه­ی رفع مشکلات رفتاری دانش­آموز کم­توان­ذهنی استفاده کرد.