نقد و بررسی تأویلات عرفانی از شریعت قرآنی

شریعت و حقوق قرآنی در کنار اعتقادات و اخلاق، در مجموعه نظام معارف قرآنی دارای اهمیت فراوان است و بطور مستقیم با اعمال همه متدینان در ارتباط است و توجیه و یا تأویل ناصحیح این بخش می‌‌تواند به تخریب احکام اسلامی منجر گردد و خسارات فراوانی در دینداری و سبک زندگی اسلامی مؤمنان وارد نماید؛ اما در دو مبحث، وضعیت شریعت قرآنی در میان برخی از صوفیه متزلزل شده است؛ یکی در بحث مربوط به رابطه شریعت، طریقت و حقیقت؛ چرا به‌زعم برخی از صوفیان، رعایت احکام شرعی برای کاملان و واصلانی که از شریعت و طریقت گذشته و به‌حقیقت رسیده‌اند ضرورتی ندارد؛ و یکی هم در بحث تأویلات آیات الاحکام اعم از حقوقی و غیره ؛ که در برخی از این تفاسیر، قسمت مهمی ازآنها را از معنای ظاهری، عرفی و حقیقی خود تهی کرده و به سود گرایش خویش تأویل کرده‌اند؛ تأویلی که گاهی با هیچ یک از قواعد تفسیری و قواعد موجود در علم اصول سازگار نیست.. چنین روشی از دیرباز سبب حساسیت عالمان دینی و مفسران قرآن شده است؛ ازاین‌رو باید با بیان و شرح و احیاناً نقد و آسیب‌شناسی چنین برداشت‌هایی بپردازیم. و این هدفی است که نوشته حاضر در پی تحقق آن است. در این نوشته چکیده نظر برخی از مفسران و قرآن‌پژوهان نیز مورد نقد قرار خواهد گرفت.