نسبت میان مبنای انسان شناسی فطری و اصل تعامل و مشارکت اجتماعی از منظر حضرت علی(ع

انسان موجودی اجتماعی است که در تعامل با جامعه و روابط و مناسبات اجتماعی رشد می کند و به همان نسبت از نظر آثار وجودی خویش بر اجتماع تاثیر می گذارد، بر همین اساس، طبق آیات کریمه ی قرآن، اجتماعی بودن انسان در متن خلقت و آفرینش او پی ریزی شده است. آنچنان که در سوره ی حجرات آمده است: « ای مردم شما را از مرد و زنی آفریدیم و شما را ملت ها و قبیله ها قرار دادیم تا بدین وسیله یکدیگر را باز شناسید. همانا گرامی ترین شما نزد خدا با تقوا ترین شماست».نویسنده در این پژوهش، با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، و با رویکرد تحلیل استنتاجی به بررسی و استخراج بنیان های موجود از نظریات تربیتی و انسان شناختی حضرت علی(ع) در متون روایی پرداخته است.این پژوهش علمی،از شش مرحله ی اصلی تشکیل شده است:الف)ارائه ی توصیفی کوتاه از مبانی انسان شناسی.ب)بررسی مبنای انسان شناسی فطرت و واکاوی جایگاه آن از دیدگاه حضرت علی(ع).ج)مروری اجمالی بر اصول تربیت اجتماعی.د)واکاوی اصل تعامل و مشارکت اجتماعی و ضرورت این اصل از دیدگاه مولا علی(ع).هـ) استخراج بنیان های مبنای انسان شناسی فطرت و اصل تعامل و مشارکت اجتماعی از نظرگاه حضرت علی(ع).و) تبیین و ترسیم نسبت میان مبنای انسان شناسی فطرت و اصل تعامل و مشارکت اجتماعی از منظر حضرت علی(ع) به صورت مدون و منظم و ارائه ی مدل مفهومی.