موفقیت زادآوری و نرخ بقای روزانه باکلان در کلنی رامسر

باکلان از گونه‌های وابسته به اکوسیستم‌های دریایی و آب شیرین است و در بالای زنجیره غذایی این اکوسیستم‌ها قرار دارد. لذا اینگونه شاخص مناسبی برای بررسی تغییرات زیستی، آلودگی‌ها و سایر فعالیت‌های انسانی مؤثر بر این زیستگاه‌ها است. در این تحقیق وضعیت جوجه‌آوری باکلان در کلنی رامسر، در یک فصل زادآوری از اسفند 1381 تا اواخر تیر 1382 مورد مطالعه قرار گرفت و عوامل مؤثر در موفقیت تولید ‌مثل آن بررسی شدند. نرخ بقاء روزانه در مراحل مختلف با استفاده از روش‌های Mayfield و Maximum Likelihood محاسبه گردید. میانگین تعداد همزادان 03/3 در آشیانه‌های نمونه بود و زادآوران اوائل فصل به طور معنی‌داری تعداد همزاد بیشتری داشتند. همچنین همبستگی مثبتی بین اندازه آشیانه‌ها با تعداد همزادان و موفقیت زادآوری دیده شد. موفقیت زادآوری محاسبه شده در آشیانه‌های نمونه 88/2 (حدود 80 درصد تخم‌های اولیه) بود. موفقیت زادآوری در زادآوران اوائل و اواخر فصل تفاوت معنی‌داری نداشت. میزان نرخ بقاء روزانه نیز در مراحل پرورش جوجه‌ها بیشتر از دوره تفریخ بوده و تلفات بیشتری دراین دوره وجود داشت. به طور کلی نتایج نشان داد که منطقه کلنی رامسر در مقایسه با سایر کلنی‌های مطالعه شده شرایط مناسب‌تری برای زادآوری باکلان دارد.