ملاحظات و الزامات اجرای طرح‌های مکانیزم توسعه پاک در زمینه نیروگاه فتوولتائیک با نگاهی آماری به پروژه‌های ثبت‌شده

انتشار بی‌رویه گازهای گلخانه‌ای و پدیده گرمایش زمین در چند دهه اخیر سبب اثرات نامطلوب بر تغییرات آب‌ و هوا شده است. بخش برق و نیروگاه‌ها با حدود 5/37 درصد از انتشار کربن، یکی از مهم‌ترین منابع انتشار گازهای گلخانه‌ای در سطح جهان است که عمدتا منشا فسیلی دارد. این درحالی است که نصب هر kW 100 برق نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک می‌تواند سالانه از انتشار 100 تا 140 تن CO2 جلوگیری کند. «مکانیزم توسعه پاک (CDM)»یکی از سازوکارهای پروتکل کیوتو است که با هدف مشارکت کشورهای در حال توسعه در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در سه مرحله تصویب ایده پروژه، ثبت پروژه و صدور گواهی کاهش انتشار اجرا می‌شود. مهم‌ترین سند این سه مرحله، سند طراحی پروژه است که شامل ابعاد فنی، اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی طرح می‌شود. بیش از 67% طرح‌های CDM را طرح‌های انرژی تجدیدپذیر تشکیل می‌دهد که حدود 5% آن مربوط به فناوری خورشیدی (عمدتا فتوولتائیک) است. تحلیل‌های آماری روی پروژه‌های فتوولتائیک مقیاس بزرگ (بالای 10 مگاوات) نشان می‌دهد که ظرفیت کاهش انتشار این فناوری به‌طور متوسط tCO2/MW 1369 است. به‌علاوه، درآمد حاصل از فروش گواهی کاهش انتشار این نیروگاه‌ها می‌تواند بیش از 70% هزینه تعمیر و نگهداری سالانه نیروگاه را تامین می‌کند.