مقایسۀ شاخص‌های تن‌‌سنجی و عوامل شیوۀ زندگی بین دانشجویان سالم و مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی

زمینه و هدف: تناسب اندام در پیش­گیریِ بسیاری از بیماری­های مزمن اهمیت به­سزایی دارد. سندرم پیش از قاعدگی (PMS) از اختلالاتی است که زنان بسیاری را در سنین باروری درگیر می­کند. در مطالعۀ حاضر تلاش گردید که شاخص­های تن­سنجی و تعدادی از عوامل شیوۀ زندگی در دانشجویان دارای علایم PMS با دانشجویان سالم مقایسه گردد. روش بررسی: 86 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی جندی­شاپور اهواز در مطالعۀ حاضر شرکت نمودند، PMS با کمک معیار تشخیصی کالج زنان و زایمان آمریکا تعیین شد و بر این اساس دختران به دو گروه دارای علایم PMS و سالم طبقه­بندی شدند. اطلاعات عمومی، فعالیت بدنی و دریافت گروه­های مختلف غذایی با کمک پرسشنامه­های مربوطه تعیین و شاخص­های آنتروپومتریک در هر دو گروه اندازه­گیری شد. داده­ها با کمک نرم­افزار SPSS ویرایش 17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: در دانشجویان دارای علایم PMS دیده­ شد که به طور معنا­داری اقوام درجۀ اول آنها نیز از PMS رنج می­بردند. وزن و دور باسن دانشجویان دارای علایم PMS به طور معناداری از دانشجویان سالم کمتر بود (به ترتیب 041/0P= و 022/0P=). با بررسی تمامی شرکت­کنندگان، ارتباط منفی معنا­داری بین نسبت دور کمر به باسن و طول دورۀ قاعدگی مشاهده شد (002/0P=، 33/0 r= -).  نتیجه­گیری: کم وزنی و اضافه وزن هر دو از عوامل تأثیرگذار بر سلامت عمومی می­­باشند، بنابراین نظر به یافته­ها، حفظ وزن مناسب و تناسب اندام برای کاهش علایم PMS توصیه می­گردد.