مقایسۀ تغییرات متابولیکی بازیکنان مرکزی و پیرامونی در مسابقۀ بسکتبال با استفاده از متابولومیکس

  در سال‌های اخیر پژوهشگران نشان داده‌اند بهترین روش تمرین، الگوبرداری از مسابقه است. از سوی دیگر، در بسکتبال پست‌های گوناگونی وجود دارد که نیازهای فیزیولوژیایی و تمرینی متفاوتی دارند. بنابراین، در این پژوهش تغییرات متابولیکی بازیکنان مرکزی و پیرامونی در یک مسابقۀ بسکتبال بررسی شده است. بدین‌منظور 5 بازیکن اصلی 14 تیم حاضر در مسابقات لیگ زیر 23 سال، ملی یا لیگ برتر سال 1396 به‌عنوان آزمودنی انتخاب شدند. نمونه‌های بزاق این بازیکنان پس از 40 دقیقه مسابقۀ بسکتبال (با توجه به قوانین FIBA) گرفته شد و با استفاده از روش متابولومیکس مقایسه شدند. از دستگاه HNMR برای انجام متابولومیکس و از نرم‌افزارهای مسترنوا و متابوانالیست برای آنالیز داده‌ها استفاده شد. آزمون‌های PCA و PLSDA نیز به‌عنوان آزمون‌های آماری استفاده شدند. نتایج نشان داد متابولیت‌های تورین، سوکسینیک اسید، سیتریک اسید و گلیسرول در بازیکنان پیرامونی و لاکتات و آلانین در بازیکنان مرکزی زیادتر است. ازاین‌رو می‌توان نتیجه گرفت تکیۀ بازیکنان پیرامونی بر مسیرهای هوازی و بازیکنان مرکزی بر مسیرهای بی‌هوازی زیادتر است. همچنین به‌نظر می‌رسد تولید گونه‌های فعال اکسیژن در بازیکنان پیرامونی زیادتر است.