مقایسۀ اثر تمرینات مدرسه‌محور و تناوبی شدید روی hsa-miR-125a-5p، پروتئین واکنشگرC و نیمرخ لیپیدی نوجوانان دارای اضافه‌وزن و چاق

اختلال در عملکرد اندوتلیال، نشانگر اولیۀ بیماری‌های قلبی و کاهش عملکرد طبیعی عروق خونی است. هدف کلی این مطالعه مقایسۀ اثر تمرینات مدرسه‌محور و تناوبی شدید رویmiR125a-5p، پروتئین واکنشگرC و نیمرخ لیپیدی نوجوانان دارای اضافه‌وزن و چاق بود. 45 دانش‌آموز پسر دارای اضافه‌وزن و چاق با میانگین سنی  1 ± 14 سال و شاخص تودۀ بدن (kg/m2 17/2±43/26) به شکل داوطلبانه و مساوی به گروه‌های مدرسه‌محور، تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند و به مدت 12هفته، هفته‌ای سه جلسه در تمرینات شرکت داشتند. تغییرات در سطوح miR125a، گردش خون، پروتئین واکنشگرC و نیمرخ لیپیدی قبل و بعد از مداخلات ورزشی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که مقادیر پروتئین واکنشگرC، شاخص تودة بدن، WHR، درصد چربی بدن، لیپوپروتئین کم‌چگال و سطوح تری‌گلیسرید در گروه‌های تجربی در مقایسه با گروه کنترل کاهش وجود داشت (05/0P≤). از سوی دیگر افزایش معنا‌داری در اوج اکسیژن مصرفی و مقادیر لیپوپروتئین پرچگال آزمودنی‌ها مشاهده شد (001/0P=)، اما تفاوت بین میانگین‌های گروه‌های تجربی در هر دو متغیر معنا‌دار نبود (15/0P=). همچنین افزایش معنا‌داری در سطوحmiR-125a-5p  گروه‌ها وجود داشت و تفاوت بین گروه‌های تجربی نیز معنا‌دار بود (001/0P=). در مجموع به‌نظر می‌رسد هر دو شیوۀ تمرینی سبب بهبود عملکرد اندوتلیال و  نیمرخ لیپیدی می‌شوند، اما تمرینات مدرسه‌محور در سنین نوجوانی اثربخشی نسبتاً بیشتری دارند. بنابراین، با توجه به ماهیت دشوار اجرای تمرینات تناوبی شدید در کودکان چاق، بهره‌گیری بیشتر از تمرینات مدرسه‌محور پیشنهاد می‌شود.