مقایسه ی فعالیت ورزشی هوازی و محدودیت دریافت کالری بر سطوح سرمی پرپتین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان چاق کم تحرک

مقدمه: پرپتین پپتیدی است که در وزیکول‌های ترشحی سلول‌های بتای پانکراس ذخیره و همراه با انسولین ترشح می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه‌ی آثار فعالیت ورزشی هوازی و محدودیت دریافت کالری بر سطوح ســـرمی پرپتین و HOMA-IR (Homeostatic model assessment ( در زنان چاق کم تحرک بود. مواد و روش‌ها: ٤٠ نفر از زنـــــان مراجعه‌کننده به خانه‌های سلامت، به طور تصادفی در چهار گروه فعالیت ورزشی هوازی (تجربی ١)، محدودیت دریافت کالری (تجربی ٢)، فعالیت هوازی به همراه محدودیت دریافت کالری (تجربی ٣) و گروه شاهد قرار گرفتند. برنامه‌ی تمرینی در گروه تجربی ١ شامل ١٦ هفته‌ فعالیت ائروبیک و دویدن بر روی تردمیل به مدت ٦٣/٥±١٨/١٠٥ دقیقه در هر هفته 4 جلسه؛ بود. در گروه تجربی ٢ از یک رژیم غذایی با محدودیت دریافت کالری معادل انرژی مصرفی گروه ١ استفاده گردید. آزمودنی‌های گروه تجربی ٣ نیز از برنامه تمرینی مشابه گروه ١ با زمان ٣٤/٥±٨٥/٦٦ دقیقه، سه جلسه در هفته، و برنامه رژیم غذایی گروه تجربی ٢ با نصف محدودیت دریافت کالری به صورت ترکیبی استفاده کردند. یافته‌ها: وزن، نمایه‌ی توده‌ی بدن، نسبت دور کمر به دور لگن (WHR) و HOMA-IR در همه گروه‌های تجربی کاهش معنی‌داری داشت. نتایج حاکی از کاهش قابل توجه سطوح سرمی پرپتین، معادل با ۹٧/٢١، ٣٢/٢٨ و ١١/٢٧ درصد به ترتیب در گروه‌های تجربی ١، ٢ و ٣ بود. بین تغییرات سطح سرمی پرپتین با تغییرات وزن، HOMA-IR و WHR همبستگی معنی‌داری مشاهده شد. (05/0P<). نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه‌ی پرپتین و مقاومت به انسولین و هم‌چنین تاثیرپذیری آن‌ها از تمرین ورزشی هوازی و محدودیت دریافت کالری، ممکن است پرپتین، نقش ویژه‌ای در برنامه‌های کنترل وزن و پیشگیری از ابتلا به دیابت ایفا نماید.