مقایسه پیامدهای قلبی، استخوانی و هورمونی در بیمارانی که با مصرف

مقدمه: مهمترین پیامد درمان پرکاری تیروئید با ید رادیواکتیو، کم‌کاری تیروئید است که ممکن است از نظر درمانی مشکلاتی ایجاد کند. در این مطالعه اثرات طولانی مدت درمان با ید رادیواکتیو در آنها که تیروئیدشان کم‌کار شده با کسانی که یوتیروئید مانده‌اند مقایسه شده است. مواد و روش‌ها: از 138 بیمار مبتلا به گواتر منتشر سمی که با ید رادیواکتیو درمان شده بودند، 107 نفر (78 درصد) برای پیگیری تا 8/0±5/11 سال مراجعه کردند. در هر بیمار، تعداد دفعات تغییر در کار عملی تیروئید یادداشت شد و هزینه کل درمان بیمار محاسبه شد. در پایان بررسی، 42 بیمار (38 درصد) هنوز یوتیروئید بودند (گروه 1) و 66 بیمار (62 درصد) دچار کم‌کاری تیروئید بودند که با لووتیروکسین درمان می‌شدند (گروه 2). غلظت سرمی T4، T3، FT4، FT3، TSH، آنتی‌بادی‌های تیروئید، لیپیدهای سرم، کلسیم، فسفر و PTH اندازه‌گیری شد و تراکم معدنی استخوانی و اکوکاردیوگرافی به عمل آمد. یافته‌ها: بین دو گروه تفاوتی در سن، جنس، مدت علایم و آزمون‌های تیروئید قبل از درمان وجود نداشت. هزینه درمان در گروه 1 کمتر از گروه 2 بود. طی میانگین 5/11 سال پیگیری، درصد افزایش و کاهش TSH در گروه 1 و 2 به ترتیب 02/0 و 5/20 (001/0p