مقایسه ولع مصرف در افراد وابسته به الکل مبتلا و غیر مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در دوره پرهیز از مصرف

مقدمه: از دیدگاه سبب­شناسی یکی از موضوعات بالینی که سبب دشواری درمان اختلال استرس پس از سانحه می­شود، هم زمانی تشخیص این اختلال با اختلال سوءمصرف الکل می­باشد. افزایش فعالیت نورآدرنرژیک فصل مشترک هر دو اختلال است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ولع مصرف در افراد وابسته به الکل مبتلا و غیر مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در دوره پرهیز از مصرف انجام شد. مواد و روش­ ها: مطالعه­ حاضر، پژوهشی توصیفی است. از جامعه مردان وابسته به الکل، 80 آزمودنی به روش داوطلبانه انتخاب و به واسطه آزمون غربالگری افرادی که بالاترین و پائین­ترین نمرات را با توجه به نقطه برش مفروض در آزمون استرس پس از سانحه کسب نمودند گزینش شدند. سپس نمونه مذکور جهت مقایسه در قالب دو گروه دارا و فاقد نشانگان تخصیص یافتند. پرسشنامه ولع مصرف توسط آنان تکمیل شد. داده­های جمع­آوری شده به کمک آزمون­های مجذورکای، تی مستقل و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته­ ها: میانگین و انحراف معیار (با فاصله اطمینان 95/0) متغیر ولع مصرف در گروه اختلال استرس پس از سانحه 58/2 ± 72/11 و در گروه کنترل 24/2 ± 73/9 بود (01/0>p). بین میزان شدت نشانگان اختلال استرس پس از سانحه و ولع مصرف الکل ارتباط معنی­داری مشاهده شد (001>p).  نتیجه­ گیری: یافته­ های این پژوهش لزوم توجه به اهمیت همبودی دو اختلال و نقش این همبودی در طرح­ریزی مداخلات پیشگیرانه و درمانی در حیطه اعتیاد را منعکس می­سازد.