مقایسه وضعیت بافت استخوانی مهره های کمری زنان ورزشکار (یوگا و پیاده روی) و غیر ورزشکار یائسه

مقدمه: پوکی استخوان، شایع‌ترین بیماری متابولیک استخوان است که با تغییر و تخریب ساختار اسکلتی و افزایش احتمال خطر شکستگی شناخته می‌شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه وضعیت بافت استخوانی مهره‌های کمری زنان ورزشکار (یوگا و پیاده روی) و زنان غیر ورزشکار یائسه انجام شد. روش‌کار: مطالعه حاضر از نوع تحقیقات علّی مقایسه‌ای پس از وقوع و از نوع کاربردی است که در سال 1392 در مرکز سنجش تراکم استخوان کوثر بیمارستان امام رضا (ع) مشهد بر روی 33 زن یائسه (48-64 سال) در سه گروه یوگا، پیاده روی و غیر ورزشکار به طور تصادفی انجام گرفت که زنان ورزشکار حداقل دارای 5 سال سابقه شرکت در فعالیت های ورزشی یوگا و پیاده روی را داشتند که به صورت منظم سه جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت به فعالیت در رشته یوگا و پیاده روی می پرداختند و گروه غیر ورزشکار سابقه هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند. تراکم مواد معدنی استخوان مهره های کمری با دستگاه جذب سنجی دوتایی انرژی اشعه ایکس (DEXA) اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 16) و آزمون های تحلیل واریانس یک‌ طرفه، تعقیبی توکی، همگنی واریانس لون و شاپیرو - ویلک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میزان تراکم مواد معدنی مهره های کل کمری زنان ورزشکار یائسه به طور معنی داری بالاتر از همتایان غیر ورزشکار آنها بود (012/0=p). مقایسه بین گروه ها نشان داد که گروه پیاده روی بیشترین میزان تراکم مواد معدنی مهره های کل کمری را نسبت به دو گروه یوگا و کنترل دارا بود و گروه یوگا نیز نسبت به گروه کنترل از تراکم مواد معدنی بالاتری برخوردار بود. نتیجه‌گیری: انجام برنامه های ورزشی یوگا و پیاده روی توسط زنان یائسه می تواند باعث افزایش تراکم مواد معدنی مهره های کمری شده و به عنوان یک روش غیر دارویی مؤثر، از کاهش تراکم مواد معدنی جلوگیری کند.