مقایسه میزان رضایت دانشجویان مامایی از تدریس درس بیماریهای زنان و ناباروری به شیوه سخنرانی و آموزش توسط همتایان

مقدمه و هدف: آموزش و برنامه های آموزشی به ویژه  برنامه های مدون در سطوح مدارس و دانشگاهی در نظام آموزشی نقش  انکار ناپذیری  در پیشرفت هر جامعه ای دارد.  این مطالعه با هدف مقایسه میزان رضایت دانشجویان مامایی از تدریس درس بیماریهای زنان و ناباروری  به شیوه سخنرانی و  آموزش توسط همتایان انجام شد. روش: در این پژوهش نیمه تجربی سال 1396 دانشجویان کارشناسی پیوسته مامایی به عنوان جامعه پژوهش ، دانشجویان ترم پنج  کارشناسی مامایی(22 نفر) به عنوان نمونه پژوهش  و درس 3 واحدی بیماریهای زنان و ناباروری به عنوان مواد آموزشی تعیین شدند. نیمی از مواد  آموزشی  درهشت جلسه اول به روش تدریس  توسط استاد به شیوه رایج سخنرانی و هشت جلسه دوم با روش همتایان تدریس شد. در پایان  دوره هر دو روش آموزشی از دانشجویان خواسته شد که پرسشنامه مربوط به رضایت از شیوه آموزش  را نیز تکمیل  کنند. از کلیه دانشجویان جهت شرکت در پژوهش رضایت نامه اگاهانه کسب شد. تجزیه و تحلیل داده ها  با  استفاده از نرم افزارspss ویرایش 22 انجام شد. یافته ها: میانگین امتیاز کلی رضایت از  روش تدریس سخنرانی استاد 74/9±77/83 و رضایت از شیوه تدریس توسط همتایان  58/10± 36/81 بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(p=0.49).  در حیطه های مختلف، میانگین  امتیاز  رضایت مندی از حیطه ایجاد علاقه مندی و تشویق به مشارکت در یادگیری،  روش سخنرانی با اختلاف آماری معنی داری کمتر از روش آموزش همتایان  (008/0=p)،  در حیطه  رضایت مندی  ازحیطه رعایت اصول و مقررات مربوط به تدریس با اختلاف آماری معنی داری بیشتر (005/0=p)، در حیطه آزمون و ارزشیابی از مطالب درسی بیشتر بدون  اختلاف معنی دار آماری(07/0=p) و در حیطه  مناسب بودن  روش تدریس و تداوم استفاده از آن نیز  میانگین امتیاز  رضایتمندی دانشجویان از هر دو روش  یکسان بود.    نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر میرسد استفاده از روش‌های نوین و فعال آموزشی تاثیر قابل توجهی در افزایش علاقه به یادگیری  و ایجاد انگیزه در دانشجویان  دارد، با این حال  دانشجویان روش سخنرانی سنتی را در فهم بهتر مطالب  و رعایت  اصول و مقررات تدریس مؤثرتر می‌دانند. بنابر این  استفاده از روش هایی مانند آموزش توسط همتایان  به ویژه در حیطه ایجاد علاقه مندی  و تشویق به مشارکت در یادگیری  به عنوان یک روش تکمیلی در تدریس این دروس باید در نظر گرفته شود.