مقایسه مقدار پرولین، قند‌های محلول و محتوای یونی سه گونه Atriplex lentiformis، abelangerian Halostachys و ramosissima Tamarix طی زمان‌های مختلف و شرایط شوری طبیعی

در این پژوهش تغییر پرولین، قند‌های محلول و یون‌های سدیم، پتاسیم و نیتروژن سه گونه شور‌پسند آتریپلکس (Atriplex lentiformis)، سنبله نمکی  (Halostachys belangeriana)و گز (Tamarix ramosissima) طی فصل‌های زمستان (بهمن) و تابستان (تیر) در شرایط طبیعی مورد بررسی قرار گرفت. پنج پایه گیاهی با اندازه‌ و شرایط زیستی - شکلی همانند در منطقه چاه‌افضل اردکان واقع دراستان یزد انتخاب و شاخص‌های مذکور اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد بیشترین مقدار پرولین در گونة سنبله نمکی و بیشترین مقدار قند‌های محلول در گونه آتریپلکس (9/5 میلی‌گرم بر گرم ماده خشک) است. مقدار پرولین در فصل تابستان به‌طور معنی‌داری در هر سه گونه مورد بررسی بیشتر از فصل زمستان بود. بیشترین مقدار پرولین در فصل تابستان به مقدار 2/3 میلی‌گرم بر گرم وزن تر در گونه سنبله نمکی به دست آمد. قند‌های محلول در دو گونه گز و آتریپلکس در فصل تابستان به‌طور معنی‌داری بیشتر از فصل زمستان بود؛ به‌طوری‌که بیشترین مقدار آن در گونه آتریپلکس به مقدار 8/6 میلی‏گرم بر گرم وزن خشک در فصل تابستان اندازه گیری شد. در سنبله نمکی مقدار قند‌های محلول بر خلاف دو گونه دیگر در فصل زمستان بیشتر از فصل تابستان بود. تفاوت معنی‌داری بین مقدار ازت و پتاسیم در بین گونه‌های مورد مطالعه مشاهده نشد، اما مقدار سدیم در گونه سنبله نمکی به‌طور معنی‌داری بیشتر از دو گونه دیگر بود و گونه گز کمترین مقدار سدیم را در اندام‌ای هوایی خود داشت.  نتایج این پژوهش نشان داد که این گیاهان شور‌پسند، سازوکارهای متفاوتی برای مقابله با شوری و خشکی دارند.