مقایسه فراوانی واریس ورید های اندام تحتانی وعوامل شغلی مرتبط با آن در کارکنان درمانی و اداری

مقدمه  هدف از این مطالعه بررسی فراوانی واریس در کارکنان  درمانی و اداری می باشد تا ضمن به دست آوردن آمار فراوانی بتوان عوامل خطر شغلی مرتبط را بهتر شناخته و معرفی نمود. روش کار  این بررسی توصیفی مقطعی در سال 1392 در  کارکنان  درمانی و اداری بیمارستانهای قایم و امام رضا مشهد با حداقل سابقه کاری سه سال انجام شد. به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی تعداد۲۴۰نفر در  دوگروه درمانی و اداری انتخاب گردید. افراد تحت مصاحبه و معاینه بالینی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و بالینی با چک لیست جمع آوری شده وارد نرم افزار آماری SPSS  شده و با آزمون های کای دو و تی تجزیه و تحلیل شد. نتایج درمجموع دو گروه 132 نفر (55 %) دچار درجاتی از واریس بودند که 85 نفر (8/70 %) از بخشهای بالینی و 47 نفر (2/39 %) از قسمت اداری بودند (001/0p=).شانس ابتلا به واریس در گروه بالینی ۷/۳برابر گروه اداری بود(7/3=OR).در بالینی هاشانس ابتلا به گریدهای پیشرفته تر واریس در گروه کمک پرستاران نسبت به پرستاران بیشتر بود (4/3=OR). شیوع واریس در زنان به طور معناداری بیشتر بود (001/0p=).ریسک گرید های بالاتر در کادر بالینی ۶/۹ برابر بود (6/9=OR). بین گرید واریس و شیفت های چرخشی درگروه بالینی ارتباط معنی دار بود (018/0p=) و ریسک گریدهای پیشرفته تر واریس در شیفت چرخشی۲/۶ برابر افراد با شیفت ثابت بود. نتیجه گیری  این مطالعه نشان داد که فاکتور شغلی ایستادن طولانی مدت –داشتن شیفت چرخشی و وظایفی مانند حمل بیمار تاثیر چشمگیری در ابتلای افراد به واریس اندام میتواند داشته باشد.