مقایسه‌ غلظت جیوه در پر توکای سیاه (Turdus merula) و توکای باغی (Turdus philomelos) در جنگل‌های خانیکان

مطالعات نشان داده­ است که پرندگان به سبب قرار داشتن در سطوح تغذیه­ای بالا در اکوسیستم و همچنین حساسیت­پذیری بالای آنها به مواد سمی، شاخص مفیدی برای بررسی آلودگی جیوه هستند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی غلظت جیوه در نمونه پر دو گونه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی توکای سیاه و توکای باغی در جنگل‌های خانیکان به عنوان شاخصی از آلودگی جیوه می‌باشد. بدین منظور 37 نمونه متعلق به دو گونه مورد نظر از جنگل­های خانیکان واقع در قسمت جنوبی شهر­های نوشهر و چالوس جمع­آوری شد. نمونه­های پر در آزمایشگاه جدا­سازی شدند. میزان جیوه توسط دستگاه  Mercury Analyzer AMA 254 تعیین شد. تحلیل آماری به وسیله نرم‎افزار SPSS انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه، غلظت جیوه در پرهای دوگونه­ی توکای باغی ( µg/g 98/0) و توکای سیاه (µg/g 94/0) بسیار پایین­تر از حد استاندارد ( µg/g 5) بود و همچنین از نظر غلظت جیوه تفاوتی بین دو گونه وجود نداشت. نتایج نشان دهنده­ی‌ آلودگی کم محیط زندگی پرندگان مورد مطالعه از نظر آلودگی به عنصر جیوه می­باشد. با توجه به مسئله­ی­ بزرگنمایی زیستی جیوه می­توان نتیجه گرفت که به علت عادت تغذیه­ای دانه­خواری توکای سیاه و توکای باغی، مقادیر کمی از جیوه در پر این پرندگان تجمع یافته است.