مقایسه عوارض زخم سزارین با برش عرضی در بخیه مجزا و بخیه به روش زیر جلدی

مقدمه: سزارین، یکی از شایع ترین اعمال جراحی در مامایی است در نتیجه، توجه به عوارض زخم سزارین و تعیین عوامل مؤثر در کاهش این عوارض اهمیت ویژه ای دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش بستن پوست به روش بخیه های جدا از هم و روش زیر پوستی (پیوسته) در عمل جراحی سزارین از نظر عوارض زخم انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور تصادفی در سال 1389 بر روی 1044 بیماری که کاندید عمل جراحی سزارین بودند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در یک گروه برای دوختن پوست از بخیه های مجزا از هم و در گروه دیگر از بخیه های پیوسته زیر جلدی استفاده شد. پوست در کلیه بیماران با نخ نایلون دو صفر ترمیم شد، سپس بیماران دو گروه از نظر عوارض زخم شامل عفونت، بازشدگی، اریتم و شدت درد پس از جراحی مورد مقایسه قرار گرفتند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های آماری تی، کای دو و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین سن بیماران 8/5±8/27 سال بود. دو گروه از نظر سن، شاخص توده بدنی، سن بارداری، سطح تحصیلات، وضعیت اقتصادی و اجتماعی، مدت زمان پارگی کیسه آب، علت و مدت سزارین، تعداد معاینات واژینال و بیماری های زمینه ای با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداشتند. عوارض زخم در 28 نفر (42/42%) از گروه پیوسته و 38 نفر (57/57%) از گروه مجزا مشاهده شد که تفاوت معنی داری نداشت (152/0=p). عفونت زخم در 21 نفر (1/4%) از گروه مجزا و 10 نفر (9/1%) از گروه پیوسته مشاهده شد که اختلاف معنی داری داشت (034/0=p). 2 نفر (4/0%) از گروه بخیه پیوسته و 6 نفر (2/1%) از گروه مجزا دچار بازشدگی زخم شدند که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (140/0=p). دو گروه از نظر اریتم اطراف زخم تفاوت معنی داری نداشتند. درد شدید در گروه پیوسته کمتر از گروه مجزا بود (001/0>p). نتیجه‌گیری: دوختن پوست با روش پیوسته زیر جلدی، عفونت زخم و درد کمتری در مقایسه با روش مجزا دارد و به عنوان روش ارجح محسوب می شود.