مقایسه شمارش اجسام لاملار در ترشحات معده با تست تکانه آسپیراسیون معده جهت پیشگویی میزان رسیدگی ریه در نوزادان نارس

چکیده زمینه و هدف: سندرم دیسترس تنفسی از علل شایع مرگ ومیردوره نوزادی است وعلت آن عدم وجود مقدار کافی سورفاکتانت در بافت ریه جنین می‌باشد. چندین روش آزمایشگاهی برای پیش‌بینی میزان سورفاکتانت در ریه جنین وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه دو تست شمارش اجسام لاملار در ترشحات معده (تست کمی) با تست تکانه آسپیراسیون معده (تست کیفی) جهت پیشگویی میزان سورفاکتانت موجود در ریه نوزادان نارس می‌باشد. روش بررسی: مطالعه کاربردی حاضر یک مطالعه ارزش تشخیصی از نوع تحلیلی است که بمدت 6 ماه در سال 1391 بر روی 150 نوزاد نارس با سن حاملگی کمتر از 34 هفته در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه انجام گردید. برای انجام این مطالعه هر دو تست تکانه آسپیراسیون معده و شمارش اجسام لاملار بر روی تمام نوزادان مورد بررسی بطور همزمان انجام شد. در ابتدا حداقل 5/2 سی‌سی از ترشحات معده نوزاد در طی یک ساعت از تولد توسط لوله نازوگاستریک آسپیره می‌شد و برای انجام تست تکانه آسپیراسیون معده به حداقل 5/0 سی‌سی از مایع آمنیوتیک، 5/0 سی‌سی نرمال سالین و یک سی‌سی اتیلیک الکل 95% اضافه و بمدت 15 ثانیه به خوبی تکان داده می‌شد. سپس با شمارش حباب‌های تشکیل شده بر روی سطح لوله نتیجه آزمایش ارزیابی می‌شد. شمارش اجسام لاملار نیز با استفاده از شمارشگر سلولی مدل Sysmexمدل Xt-1800iانجام شد. از منحنی Roc و ضریب توافق کاپا برای تحلیل نتایج استفاده شد. یافته‌ها : در مجموع از230 نمونه گرفته شده 80 نمونه به علت آلودگی به خون و مکونیوم از مطالعه حذف شدند و نهایتا 150 نمونه بررسی شد. 59 نوزاد (3/39%) دچار سندرم دیسترس تنفسی بودند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری منفی و مثبت تست تکانه آسپیراسیون معده برای تشخیص سندرم دیسترس تنفسی بترتیب 7/62%، 100%، 5/80%، 100% و در مورد شمارش اجسام لاملار بترتیب 3/98%، 5/94%، 9/98%، 1/%92 بود. نتیجه گیری: شمارش اجسام لاملار، تستی مناسب جهت غربالگری از نظر بررسی سندرم دیسترس تنفسی می‌باشد وتست تکانه آسپیراسیون معده نیز تست مناسبی برای ردکردن سندرم دیسترس تنفسی می‌باشد و این دو تست در کنار هم حساسیت و ویژگی مناسبی از نظرتشخیص میزان سورفاکتانت ریه را دارند. واژه های کلیدی: اجسام لاملار، تست تکانه آسپیراسیون معده، سندرم دیسترس تنفسی، سورفاکتانت، نوزاد. وصول مقاله:28/10/91 اصلاحیه نهایی:20/3/92 پذیرش:30/4/92