مقایسه شاخص‌های بیومکانیک قرنیه‌های پیوندی پس از پیوند تمام‌ضخامتی و پیوند لایه‌ای عمیق با استفاده از دستگاه تحلیل‌گر پاسخ چشمی

4 هدف: مقایسه ویژگی‌های بیومکانیک قرنیه پیوندی بعد از پیوند تمام‌ضخامتی (PK) و پیوند لایه‌ای عمیق (DALK) با روش حباب بزرگ با استفاده از دستگاه تحلیل‌گر پاسخ چشمی (ORA). روش پژوهش: مطالعه بر روی قرنیه پیوندی بیمارانی انجام شد که به علت قوز قرنیه تحت جراحی پیوند قرنیه به روش PK (45 چشم) یا DALK (23 چشم) قرار گرفته بودند. ویژگی‌های بیومکانیک قرنیه پیوندی شامل هیسترسیس (hysteresis) قرنیه (CH)، ‌عامل مقاومت قرنیه (CRF)، فشار داخل چشمی اصلاح‌شده بر اساس گلدمن (IOPg) و فشار داخل چشمی پس از جبران عامل قرینه‌ای (IOPcc) توسط دستگاه ORA اندازه‌گیری و بین دو گروه مقایسه شدند. یافته‌ها: بیماران گروه PK و DALK به ترتیب دارای میانگین سنی 1/6±8/29 و 5/6±2/27 سال (11/0P=) بودند و بعد از پیوند به مدت 0/19±4/31 و 3/17±2/29 ماه (27/0P=) پی‌گیری شدند. دو گروه تفاوت معنی‌داری از نظر اندازه قرنیه گیرنده، دهنده یا بهترین دید اصلاح‌شده نداشتند. میانگین CH در گروه PK و DALK به ترتیب 5/2±09/10 و 1/2±64/9 میلی‌متر جیوه بود (36/0P=). میانگین CRF در گروه PK و DALK به ترتیب 2/2±13/10 و 1/2±36/9 میلی‌متر جیوه بود (17/0P=). دو گروه از نظر IOPg و Iopcc نیز تفاوت معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌گیری: قرنیه‌های پیوندشده به روش DALK و PK در چشم‌های مبتلا به قوز قرنیه ویژگی‌های بیومکانیک مشابهی دارند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 16، شماره 4: 343-338.