مقایسه سمیت و جذب کادمیوم از دو ترکیب پلیمری و نیتراتی توسط ذرت تلقیح شده با قارچ Glomus caledonium

در دهه‌های اخیر رشد صنعت سبب افزایش آلودگی خاک‌های کشاورزی به فلزات سنگین شده است و استفاده از قارچ میکوریزا می‌تواند بر نحوه جذب این فلزات به گیاه تأثیرگذار باشد. لذا این تحقیق با استفاده از گیاه ذرت در شرایط گلخانه‌ای با دو فاکتور کادمیوم (شامل سطوح صفر، mg Cd kg-150 با پلیمر Poly-hydroxybutanamide و mg Cd kg-150 با نیترات کادمیوم) و فاکتور قارچ (با قارچ میکوریزا Glomus Caledonium و بدون قارچ) به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. آلودگی کادمیوم منجر به کاهش معنی‌دار (0.05≥P) عملکرد اندام هوایی (از g pot-105/31 به 34/26 و 10/27)، غلظت فسفر شاخساره (از g kg-1 37/0 به 36/0 و 36/0)، کربوهیدرات خاک (از  mg g-167/12 به 40/10 و 81/9) و نیز منجر به افزایش معنی‌دار گلومالین خاک (از  ug g-1 56/458 به 37/600 و 635) به ترتیب از تیمار شاهد به پلیمر-Cd و نیترات-Cd مشاهده گردید. استفاده از قارچ میکوریزا سبب کاهش جذب کادمیوم به گیاه، افزایش گلومالین خاک و بهبود پارامترهای موردبررسی شد. نتایج این مطالعه نقش کلیدی و مهم گلومالین را در پاسخ به شرایط تنش آلودگی کادمیومی نشان می‌دهد. کاربرد ترکیب پلیمر-کادمیوم (به‌عنوان یک ترکیب غیر‌ سمی)، دسترسی فلز سنگین برای گیاه را افزایش داد و منجر به جذب بیشتر گیاه (mg kg-191/34) نسبت به تیمار نیترات کادمیوم (mg kg-183/19) شد که می‌تواند در ارتقاء توان گیاه‌پالایی و به‌عنوان راهکاری مؤثر در افزایش کارآیی گیاه‌پالایی خاک‌های آلوده به فلزات سنگین مورد استفاده قرار گیرد.