مقایسه سردرد بعد از بیهوشی عمومی با استفاده از گازهای استنشاقی هالوتان و ایزوفلوران در بیمارستان های آموزشی شهرستان جهرم

زمینه و هدف: گازهای استنشاقی هالوتان و ایزوفلوران جزء رایج ترین داروهای بیهوشی عمومی می باشند. سردرد از شایعترین شکایات بیماران بعد از عمل می باشد که عامل ایجاد کننده آن می تواند گازهای استنشاقی مصرفی باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه شیوع سردرد بعد از بیهوشی عمومی با گازهای استنشاقی هالوتان و ایزوفلوران در بیمارانی که جهت عمل جراحی اختیاری به بیمارستانهای آموزشی شهرستان جهرم مراجعه کرده بودند، انجام شد . روش تحقیق: نوع مطالعه کار آزمایی بالینی و روش نمونه گیری، نمونه گیری آسان می باشد. 120 نفر از بیمارانی که در طول دو ماه به بیمارستانهای آموزشی جهرم، جهت عمل جراحی اختیاری مراجعه کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مساوی تقسیم گردیدند. روش بیهوشی در هر دو گروه بیهوشی عمومی بود که در یک گروه به عنوان نگهدارنده بیهوشی از هالوتان و اکسید نیترو و در گروه دیگر به جای هالوتان از ایزوفلوران استفاده شد. تمام بیماران بعد از عمل، در اتاق بهبودی، 6، 12 و 24 ساعت بعد از بیهوشی از طریق پرسشنامه و مصاحبه از نظر وجود سردرد مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSو روشهای آماری آزمون t و مجذور کا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . یافته ها: شیوع سردرد بعد از بیهوشی عمومی با ایزوفلوران 3/68 درصد و بعد از بیهوشی عمومی با هالوتان 7/56 درصد گزارش گردید که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود (1/0p=). بیشترین شیوع سردرد بعد از بیهوشی، با ایزوفلوران و در اتاق بهبودی با فراوانی 3/68 درصد و میانگین شدت درد 02/3 و کمترین شیوع آن با هالوتان و 24 ساعت بعد از عمل با فراوانی 3/18 درصد و میانگین شدت درد 48/0 بود. میانگین مدت سردرد در کسانی که ایزوفلوران دریافت کرده بودند 05/1 ساعت بوده و در کسانی که هالوتان گرفتند 7/0 ساعت بود (01/0p=). علایم همراه با سردرد در بیهوشی با ایزوفلوران بیشتر از گروه دیگر و بطور کلی شیوع سردرد در خانمها (8/64%) در هر دو گروه بیشتر از آقایان (15/60% ) بود. نتیجه گیری: شیوع، شدت و طول مدت سردرد بعد از بیهوشی عمومی با گاز ایزوفلوران در مقایسه با گاز هالوتان بیشتر می باشد.