مقایسه روش های بیوشیمیایی و مولکولی در تشخیص و شناسایی گونه های کاندیدای عامل ولوواژینیت شایع و عود کننده

زمینه و اهداف: کاندیدیازیس ولوواژینال (VVC) یکی از شایعترین عفونت­های ناحیه واژینال می باشد و در مواردی بدلیل دخالت سویه های مقاومC. albicans  و یا گونه های دیگر غیر آلبیکانس عود مجدد بیماری RVVC رخ می دهد. در این مطالعه، کشت بر روی کروم آگار و روش مولکولی PCR-RFLP صرفا به لحاظ توانایی تفکیک بین گونه ای و سرعت عمل مقایسه گردید. مواد و روش کار: نمونه سواب واژینال زنان علامت دار در تیوب های مخصوص به آزمایشگاه ارسال گردید. تمامی نمونه ها بر روی محیط کروم آگار کاندیدا برده شده، پس از انکوباسیون رنگزایی حاصل رشد مخمر با الگو های استاندارد مقایسه شدند. همچنین روش PCR-RFLP با کاربرد آنزیم محدودساز  Msp I  برای شناسایی سویه ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: بطورکلی از 192 نمونه بیمار علامت دار ولوواژینیت مورد مطالعه، 90 سویه کاندیدایی به دست آمد که 11 سویه مربوط به بیماران با عفونت راجعه بودند. یافته های مولکولی شامل: کاندیدا آلبیکانس 71 (78.8% ) ، کاندیدا گلابراتا 7 (7.7% ) ، کاندیدا پاراپسیلوزیس 6  (6.6% )، کاندیدا تروپیکالیس 4 (4.4% ) و کاندیدا کروزئی 2 جدایه (2.2% ) بودند که بسیار نزدیک به داده های روش کروم آگار می باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه روش مولکولی از سرعت عمل بالاتر حدود 6-5 ساعت پس از یک کشت شبانه نسبت به روش بیوشیمیایی برخوردار بود  لذا کاربرد روش آزمون شده در شناسایی گونه های کاندیدای عامل VVC  و RVVC به همراه روش های مبتنی بر کشت توصیه می گردد.