مقایسه تنوع گونه‌ای در وضعیت‌های مختلف در مراتع منطقه موچش در استان کردستان

این تحقیق با هدف تبیین تغییرات تنوع، غنا و یکنواختی گونه‌های گیاهی در مدیریت‌های مختلف (وضعیت‌های مختلف) در 5 تیپ گیاهی انجام گرفت. برای این منظور پس از تعیین تیپ‌های گیاهی، وضعیت مرتع به روش چهار فاکتوره محاسبه گردید. درصد تاج پوشش و تراکم گونه‌های گیاهی در مسیر ترانسکت‌ها و در داخل پلات‌ها برای محاسبه تنوع، غنا و یکنواختی تعیین شد. تنوع با شاخص سیمپسون، تابع شانون – وینر و شاخص هیل (N1 و N2)، غنای گونه‌ای با روش‌های مارگالف، منهینیک، روش بوت‌استرپ و جک‌نایف و یکنواختی گونه‌ها نیز به روش‌های سیمپسون، کامارگو، اسمیت - ویلسون و شاخص اصلاح شده نی برآورد شد. برای تبیین ارتباط بین تغیرات تنوع، غنا و یکنواختی گونه‌های گیاهی با وضعیت‌های مختلف از آزمون مقایسه میانگین‌ها (آزمون تی استیودنت غیرجفتی) استفاده شد. نتایج نشان داد که در مدیریت‌های مختلف با تغییر وضعیت مرتع می‌توان روندی از تغییرات منظم بین معیارهای پوشش گیاهی با وضعیت مرتع مشاهده نمود به این صورت که مقدار عددی شاخص‌های برآوردی تنوع و یکنواختی گونه‌ای در وضعیت خوب دارای مقدار بیشتری نسبت به وضعیت متوسط و ضعیف است اما در برآورد غنای گونه‌ای بیشترین مقدار عددی شاخص‌ها به تزتیب متعلق به وضعیت خوب، ضعیف و سپس متوسط است. نتایج حاصل از مقایسه میانگین نشان می‌دهد که در در مقایسه وضعیت خوب با فقیر در بیشتر شاخص‌های استفاده شده در هر سه حالت تنوع، غنا و یکنواختی، اختلاف معنی‌داری مشاهده می‌شود اما در مقایسه وضعیت خوب با وضعیت متوسط مرتعی می‌توان اذعان کرد که اختلاف معنی‌داری مشاهده نمی‌شود.