مقایسه تاثیر کورتیکواسترویید تزریقی داخل سیاهرگی با مقدار بالا و دارونما در نوروپاتی ضربه‌ای عصب بینایی

چکیده هدف: مقایسه اثر مقادیر بالای کورتیکواسترویید تزریقی داخل سیاهرگی با دارونما در درمان نوروپاتی ضربه‌ای عصب بینایی. روش پژوهش: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی‌شده، 31 چشم از 31 بیمار که طی 7 روز اخیر دچار ضربه چشم یا سر شده بودند؛ در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران دچار اغما، چشمان دچار آسیب نفوذی و مواردی که نیاز به جراحی فشاربرداری غلاف عصب بینایی داشتند؛ وارد مطالعه نشدند. گروه درمان (16 چشم) تحت درمان با متیل پردنیزولون داخل سیاهرگی به میزان روزانه یک گرم به مدت سه روز و سپس پردنیزولون خوراکی یک میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 11 روز قرار گرفتند که به تدریج قطع شد. در گروه شاهد (15 چشم)، 50 میلی‌لیتر نرمال سالین هر 6 ساعت برای سه روز و دارونمای خوراکی در 11 روز بعدی تجویز گردید. وضعیت دید اصلاح‌شده، مارکوس‌ گان، دیسک بینایی، شکستگی جدار اربیت و کانال بینایی بعد از یک، دو و سه روز، 2 هفته، یک و سه ماه ثبت گردید. بهبود دید به صورت افزایش حداقل LogMAR 3/0 در دید ماه سوم نسبت به دید اولیه در نظر گرفته شد. یافته‌ها: هر 31 بیمار مرد بودند. میانگین سنی بیماران 6/15±1/29 سال بود. بهبود دید بعد از سه ماه در 3/61 درصد موارد در مجموع، در 2/81 درصد موارد در گروه درمان و در 3/53 درصد موارد در گروه شاهد روی دارد ولی تفاوت دو گروه از نظر آماری معنی‌دار نبود. بهبود دید در 48 ساعت اول با بهبود دید نهایی ارتباط مستقیم داشت (003/0P=) ولی بهبود دید نهایی با سن (06/0P=)، فاصله زمان آسیب تا شروع درمان (5/0P=)، میزان دید اولیه (06/0P=) و شکستگی دیواره‌های اربیت (3/0P=) ارتباط نداشت. دید نهایی، با رنگ‌پریدگی دیسک بینایی ارتباط معکوس داشت (002/0 P=) و میزان مارکوس گان اولیه با بهبود دید ارتباط معکوس داشت (0001/0P=). نتیجه‌گیری: کورتیکواسترویید تزریقی داخل سیاهرگی با مقدار بالا، تاثیری در درمان نوروپاتی ضربه‌ای عصب بینایی ندارد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1385؛ دوره 11، شماره 3: 300-294.