مقایسه تاثیر مشاوره گروهی مبتنی بر درمان معنویت‌محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش دلزدگی وجودی سالمندان

با توجه به افزایش جمعیت سالمندان و لزوم توجه به مسائل سلامتی و یافتن روش‌های درمانی کارآمد، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر درمان معنویت‌محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش دلزدگی وجودی سالمندان انجام شد. روش پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان ساکن سرای سالمندان شهر زابل در سال 98-1397 بود که 36 نفر (سه گروه 12 نفره) از سالمندان با روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. برنامه‌های درمانی معنویت‌درمانی گالانتر و سیگل و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در جلسات 90 دقیقه‌ای به صورت هفته‌ای دو جلسه برگزار گردید و پس از گذشت دو ماه از پس‌آزمون، آزمون پیگیری به عمل آمد. برای جمع‌آوری داده-ها از مقیاس دلزدگی وجودی کیسان و همکاران استفاده شد و داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که هر دو روش معنویت‌درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دلزدگی وجودی تاثیرگذار است و این تاثیر در دوره پیگیری ماندگار می‌باشد (01/0>p). اما مقایسه دو روش درمانی نشان داد که روش معنویت‌درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دارای تاثیرگذاری بیشتری بر کاهش دلزدگی وجودی است (01/0>p). بر اساس نتایج می‌توان گفت که استفاده از روش‌های درمانی مبتنی بر معنویت به‌دلیل قرابت فرهنگی و دینی می‌تواند سایر روش‌های درمانی از جمله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش دلزدگی وجودی کارایی بیشتری داشته باشد.