مقایسه تاثیر آلودگی هوا بر پاسخ مالون‌دی‌آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی بزاقی به پروتکل بنگسبو در فضای روباز و سرپوشیده در بازیکنان نوجوان فوتسالیست

زمینه و هدف: هدف مطالعه حاضر مقایسه تاثیر آلودگی هوا بر پاسخ مالون‌دی‌آلدئید (MDA) و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی (TAC) بزاقی به یک پروتکل شبه‌فوتبال در فضای روباز و سرپوشیده در بازیکنان نوجوان فوتسالیست بود. روش تحقیق: تعداد ۱۲ فوتسالیست پسر نوجوان (16-15 سال)، پروتکل شبه فوتبال بنگسبو را در دو محیط (سرپوشیده و روباز) در دو کیفیت هوای متفاوت (سالم- شاخص کیفیت هوایی ۵۱ تا ۱۰۰- و ناسالم- شاخص کیفیت هوای ۱۰۱ تا ۱۵۰) انجام دادند. نمونه‌های بزاق آزمودنی‌ها قبل و پس از انجام پروتکل در هر وضعیت به روش پسیو جمع‌آوری شد. مقادیر MDA و TAC بزاقی با استفاده از کیت‌های Zelbio آلمان ارزیابی شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (۰۵/۰p <). یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد در مقایسه با انجام پروتکل شبه‌فوتبال در هوای سالم، اجرای این پروتکل در هوای ناسالم - در هردوی محیط روباز و سرپوشیده – منجر به تغییرات نامطلوب‌تری در مقادیر MDA و TAC بزاقی شد (05/0 > P). با اینحال، مقایسه تغییرات مقادیر MDA و TAC بر اثر اجرای پروتکل در شرایط هوای ناسالم در محیط‌ سرپوشیده در مقایسه با روباز نشان داد بین محیط‌های سرپوشیده و روباز تفاوت معناداری از نظر تغییرات این دو متغیر وجود نداشت (05/0 > P). نتیجه‌گیری: از آنجا که به نظر استرس اکسایشی واسطه اصلی تأثیرات منفی آلودگی هوا بر سلامت است و براساس یافته‌های این مطالعه، توصیه عمومی درباره انتقال فعالیت بدنی و ورزشی هنگام آلودگی هوا از محیط روباز به محیط سرپوشیده نیاز به بررسی بیش‌تر و دقیق‌تری دارد.