مقایسه بهبود دقت مدلی پارامتریک جهت کالیبراسیون لیزراسکنر زمینی با مدل‌های موجود

در طول دهه گذشته، مهندسی نقشه‌برداری در نقاط مختلف جهان، پیشرفت‌های گسترده‌ای را در تکنیک‌های جمع‌آوری داده‌های مکانی داشته است. از بین راه‌های مختلف پیشنهادی، یکی از این جدیدترین این توسعه ها به صورت استفاده از تکنولوژی لیزر-اسکنر ظاهر شده است. متد لیزر‌اسکنر به استفاده کننده اجازه جمع‌‌آوری اتوماتیک و مستقیم داده‌های سه‌بعدی را داده است. تحقیق در خصوص عوامل تأثیرگذار بر دقت و منابع آن‌ها، در اندازه‌گیری‌های لیزر‌اسکنر به دلیل عوامل زیاد تأثیرگذار بسیار، سخت و پیچیده می‌باشد. بنابراین بدلیل وجود خطاهای مختلف آنچه در مورد این ابزار لازم به نظر می‌رسد، کالیبراسیون آن‌ها می‌باشد. تا کنون مدل‌های مختلفی جهت بهبود کیفیت داده‌های لیزر اسکنر ارائه شده است، اما از مشکلات اساسی در کالیبراسیون لیزراسکنر این است که، در مدل‌های ارائه شده توسط محققین مختلف، تنها پاره‌ای از خطاهای فیزیکی مدل می‌شوند و با مشاهده باقی‌مانده خطا‌ها، تعدادی پارامتر به صورت تجربی به مدل اضافه می‌شود که تنها برای کالیبراسیون همان دستگاه مورد مطالعه و همان شرایط پروژه قابل استفاده میباشد. در این مقاله بر اساس ساختار داخلی دستگاه ریگل، مدلی پارامتریک شامل 19 پارامتر صرفاً فیزیکی جهت کالیبراسیون ابر نقاط حاصل ارائه می‌شود که اثر آن بر کیفیت داده‌های حاصل از ایجاد یک میدان آزمون مورد ارزیابی قرار گرفته است. اعمال پارامترهای محاسبه شده مدل بر مشاهدات مختلف و بهبوددقت به میزان 26% و 21% و 20% در مختصات نقاط، نشان داد که این مدل قادر است نتایج قابل اعتمادی را در کالیبراسیون لیزر‌اسکنر ارائه دهد. مقایسه این مدل با مدل‌های ارائه شده توسط دیگر محققین نشان دهنده این مطلب است که بدلیل اینکه تنها در بردارنده پارامترهای فیزیکی است و بر خلاف مدل‌های دیگر پارامتر تجربی را شامل نمی‌شود، برای انواع مختلفی از لیزراسکنرها قابل استفاده می‌باشد.