مقایسه بافت همبند کام به عنوان غشا با غشای کلاژن همراه با Bio-Oss و PRGF در درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول(کارآزمایی بالینی تصادفی شده)

سابقه و هدف: هدف از درمان‌های پریودنتال جلوگیری از تخریب بیشتر بافت‌ها و بازسازی انساج پریودنتال تخریب شده ناشی از بیماری یا تروما می‌باشد. براساس یافته‌های هیستولوژی، GTR قابل پیش‌بینی‌ترین روش رژنراتیو به منظور بازسازی استخوان و سمان می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج کلینیکال حاصل از کاربردغشای بافت همبند کام+PRGF + Bio-oss با نتایج حاصل از غشای کلاژن + PRGF + Bio-oss صورت پذیرفت. مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 15 بیمار که حداقل یک جفت ضایعه عمودی بین دندانی داشتند، با دو روش PRGF+ غشای بافت همبند کام+ Bio-oss (گروه مورد) و PRGF+ غشای کلاژن+ Bio-oss (گروه شاهد) انجام شد. ضایعات استخوانی باید 2 یا 3 دیواره بوده، حداقل دارای 3 میلی متر عمق بودند. در هر بیمار به صورت تصادفی یک ضایعه به عنوان مورد و ضایعه دیگر به عنوان شاهد در نظر گرفته شده، توسط مواد ذکر شده تحت درمان قرار گرفت. متغیرهای کمی شامل عمق پاکت، عمق ضایعه، حد چسبندگی کلینیکال، موقعیت مارجین لثه و محل کرست استخوان نسبت به ساختار آکریلی (نقطه مرجع) در روز جراحی و 6 ماه پس از آن در جراحی ورود مجدد اندازه‌گیری شدند. سپس داده‌های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و نیز آنالیزهای آماری Wilcoxon وTwo-way Repeated Measure ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: کلیه پارامترهای کلینیکی ارزیابی شده در هر دو گروه مورد و شاهد پس از 6 ماه تغییرات آماری معنی‌داری را نسبت به قبل از درمان نشان دادند (05/0P). تنها شاخصی که تفاوت معنی‌داری را بین دو گروه مورد و شاهد نشان داد میزان تحلیل لثه بود که بطور معناداری در گروه مورد کمتر بود (به ترتیب 8/0 میلی‌متر در برابر 7/1 میلی‌متر، (05/0Pنتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر به نظر می‌رسد که نتایج حاصل از کاربرد بافت همبند کام به عنوان غشا+BioOss + PRGFدر مقایسه با غشای کلاژن+ PRGF + Bio-Ossتفاوتی از نظر کاهش عمق پاکت، میزان پرشدگی ضایعه استخوانی، میزان تحلیل کرست استخوان وحصول چسبندگی کلینیکی نداشته، تنها تفاوت موجود، میزان کمتر تحلیل لثه در گروه بافت همبند (به عنوان غشا) می‌باشد.