مقایسه اثر یونتوفورزیس با آب شهری در مقابل یونتوفورزیس با محلول آتروپین در درمان هیپرهیدروزیس کف دست

  سابقه و هدف: هیپرهیدروز موضعی عارضه نه چندان نادری است که بیش از 3 درصد جمعیت را گرفتار می نماید. این اختلال فرد را از نظر شغلی و اجتماعی ناتوان کرده و سبب کاهش قابل ملاحظه در کیفیت زندگی وی می گردد. لذا درمان این بیماری از اهمیت بسزایی برخوردار است.   این مطالعه به منظور مقایسه اثر یونتوفورزیس با آب شهری در مقابل یونتوفورزیس با محلول آتروپین در درمان پالموپلانتار هیپرهیدروزیس انجام شده است.   مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی یک سویه کور مقایسه ای بین دست راست و چپ بر روی 16 بیمار مبتلا به هیپرهیدروزیس پالموپلانتار مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان لقمان از اسفند 1384 تا شهریور 1385 انجام شده است. دو گروه را از نظر بهبود علائم (اثربخشی) و نیز طول مدت بدون علامت بودن پس از درمان با یونتوفورزیس با آب شهری یا یونتوفورزیس با محلول آتروپین بر اساس معیارهای ابژکتیو (تست ید) و سابژکتیو (گفته بیمار) مورد مقایسه قرارگرفته اند. داده ها، با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 13 و با بهره گیری از آزمون های مجذور کای، ویلکاکسون و فیشر داده های حاصل تجزیه و تحلیل شد.   یافته ها: میزان پاسخ درمانی پس از 5 هفته درمان با یونتوفورزیس 25/81 درصد و پس از 10 جلسه 100 درصد بود. تفاوتی بین پاسخ درمانی در دو دست تحت درمان با آب شهری و تحت درمان با محلول آتروپین ونیز در تعداد روزهای بدون عرق بدنبال درمان وجود نداشت. هرچند محلول آتروپین پس از 5 هفته درمان اثربخشی بهتری در قیاس با آب شهری داشت؛ اما این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود. (05/0 p > ).   نتیجه گیری: اثربخشی مشابه یونتوفورزیس با آب شهری و یونتوفورزیس با محلول آتروپین می تواند ناشی از مکانیسم عمل یونتوفورزیس باشد که تداخلی با عملکرد آتروپین ندارد.